Ze szczególną dedykacją dla Tereni F.
Najczęściej są obchodzone 1 października oraz 15 października. Teresa może świętować aż 10 razy w roku. Najpopularniejszymi patronami są: św. Teresa od Dzieciątka Jezus (wspomnienie: 1 października), jak również św. Teresa od Jezusa (wspomnienie: 15 października).
nne formy i zdrobnienia
Tenia, Terenia, Tereska, Terka
Popularność imienia Teresa
Imieniny Teresy może świętować 343 267 kobiet. Tak ogromna liczba osób jest zarejestrowanych w polskiej bazie PESEL. Daje to 15. miejsce w rankingu występowania nazw żeńskich. W 2020 roku występowanie owego mienia wynosiło 352 407.
W 2021 roku zarejestrowano 81 dziewczynek noszących owe miano Teresa. Co daje 132 miejsce w rankingu najczęściej nadawanych imion żeńskich. To o 5 mniej niż w 2020 roku, kiedy to imię nadano 86 razy.
Pochodzenie
Teresa – imię żeńskie, które w języku greckim oznacza mieszkankę wyspy Thera. Wyspa położona na Morzu Egejskim nosi obecnie nazwę Santoryn. Według innej hipotezy imię wywodzi się od słowa „teresis”, co znaczy „opieka”, „obrona”. Jeszcze inne źródła wskazują na rdzeń „dher” w nazwie wyspy „Thera”, czyli „zwierzę".
W „Księdze Imion” (Kupis, Wernichowska, Kamyczek) znajdziemy informacje, że imię to może oznaczać również amatorkę dziczyzny oraz kobietę, która bierze udział w polowaniu na grubego zwierza.
Od tego imienia pochodzą nazwiska: Teresiak, Tereszko, Tereszkowski.
Popularność imienia w naszym kraju wiąże się z kultem św. Teresy z Avili, choć pojawiło się znacznie wcześniej, w XII wieku. Kolejnym momentem, kiedy można zaobserwować wzrost zainteresowania tym imieniem przypada na rok 1925, kiedy kanonizowano Teresę od Dzieciątka
Patronka
Teresa z Ávili
Teresa z Avilii wywarła ogromny wpływ na życie zakonne na świecie i uważana jest za jedną z najwybitniejszych mistyczek w historii. Papież Paweł VI ogłosił ją w 1970 roku doktorem Kościoła, drugą obok Katarzyny ze Sieny.
Kobieta urodziła się w 1515 roku w Ávili, najwyżej położonym mieście Hiszpanii. Teresa od najmłodszych lat zafascynowana była żywotami świętych, a w wieku siedmiu lat wraz z bratem Rodrigo uciekła z domu, by oddać życie jako męczennica wśród Maurów. Powstrzymał ich dopiero wujek Teresy, gdy rodzeństwo oddaliło się już poza mury miasta. To znakomicie oddaje jej charakter, gdyż była pełna temperamentu, porywcza i pobudliwa. Wychowywała się w wielodzietnej rodzinie i jak sama wspominała, wszyscy byli cnotliwi oprócz niej. Ojciec uważał ją jednak za ukochane dziecko.
Teresa w wieku 12 lat przeżyła wielką tragedię, zmarła bowiem jej matka. Zrozpaczona dziewczynka powierzyła się Matce Bożej, a w tym samym roku ojciec oddał ją pod opiekę augustianek w Ávili. Długa choroba stała się dla niej okazją, by pogłębić swoją wiarę. Podczas pobytu w Zgromadzeniu Sióstr Świętego Augustyna podjęła decyzję, by oddać swe życie Bogu i wstąpić do zakonu karmelitanek. Tam jednak ciężko zachorowała - przebywała cztery dni w śpiączce, później była częściowo sparaliżowana i przez wiele lat miała problemy z poruszaniem się. W tym okresie Teresa doznała pierwszych doświadczeń mistycznych, które towarzyszy jej do końca życia. Święta z Avili twierdziła, że osiągnęła najwyższy poziom rozwoju duchowego. W 1560 roku miała wizję piekła, co skłoniło ją do dążenia do całkowitej doskonałości. Koszmar Teresy skłonił jednego z najwybitniejszych artystów baroku Berniniego do stworzenia słynnego dzieła „Ekstaza świętej Teresy”, które można podziwiać w bazylice Santa Maria della Vittoria w Rzymie. Dzieło to stało się najbardziej kontrowersyjnym w dorobku artysty, ale i najbardziej podziwianym oraz uważanym za jego życiowe osiągnięcie.
