Nad Twoją białą mogiłą

białe kwitną życia kwiaty

- o, ileż lat to już było

bez Ciebie -- duchu skrzydlaty



Nad Twoją białą mogiłą,

od lat tylu już zamkniętą,

spokój krąży z dziwną siłą,

z siłą, jak śmierć - nie pojętą.



Nad Twoją białą mogiłą

cisza jasna promienieje,

jakby w górę coś wznosiło,

jakby krzepiło nadzieję.



Nad Twoją białą mogiłą

klękałem ze swoim smutkiem

o, jak to dawno już było

jak się dziś zdaje malutkie.



Nad Twoją białą mogiłą

o Matko -- zgasłe kochanie

me usta szeptały bezsiłą:

- Daj wieczne odpoczywanie

свернуть