Հայ ժողովրդական «Ամպել ա կամար-կամար» երգն է՝ Կոմիտասի մշակմամբ: Երգում է Արման Արաբյանը: Դաշնամուրով նվագակցում է Վինսենտ Լետերմեն:
Այս երգի հերոսուհին ջահել սիրահար աղջիկ է՝ Ծաղկեվանքի ձորից, այսինքն Արայի լեռան շրջակայքի գյուղերից մեկից: Նա հիացական խոսքեր է ասում իր սիրած տղայի, նրա ոսկե գոտու, բարձր հասակի, ազնվական կեցվածքի մասին և ասում, որ իր յարի, նրան հասնելու համար յոթ տարի պաս է պահել: Երգի տողերից մեկում ասում է «Սոյիդ մեռնեմ»: Այս արտահայտությունը շատ է հանդիպում մեր ժողովրդական երգերում: «Սոյ» նշանակում է ցեղ, ազնիվ ցեղ: Այնուհետև ավելացնում է, որ շուտով, հենց աշուն եկավ՝ կառնի նրան: Ապա հիացական խոսքեր է ասում տղայի բարձր հասակի, գեղեցիկ կեցվածքի մասին, միաժամանակ մտավախություն հայտնելով, թե ինչպես մեծ բաղի ծառերից են խնձոր քաղում, տանում, հանկարծ այդպես էլ իրեն չտանեն ուրիշները, ասենք՝ հայրը հանկարծ իրեն ուրիշ տղայի հետ չպսակի: Իսկ վերջում, կարծես փարատելով իր կասկածները, լավատեսորեն հայտնում է, որ խոսք է տվել տղային, ուրեմն կառնի նրան:
Ռոբերտ Աթայանը հայտնում է, որ այս երգի տարբերակներից մեկը Կոմիտասը գրի է առել Հառիճում:
Երգի խոսքերը՝

Ամպել ա կամար-կամար,
Մեջքինըդ՝ ոսկե քամար,
Յոթը տարի պաս պահի,
Յար ջան,
Քո ջիվան ջանի համար:
Յար ջան, քո բոյիդ մեռնեմ,
Սիրունիկ սոյիդ մեռնեմ,
Յար ջան,
Աշուն եկավ՝ քե կառնեմ:
Ծաղկեվանա ձորեն եմ,
Մեծ բաղի խնձորեն եմ,
Վախենամ՝ քաղեն տանեն,
Յար ջան,
Մեկ հատ հորեն, մորեն եմ,
Սիրունիկ սոյիդ մեռնեմ,
Յար ջան,
Խոսք եմ տվել՝ կառնեմ:

свернуть