I'm Amazed -- ԶԱՐՄԱՆՈՒՄ ԵՄ ԵՍ -- Я УДИВЛЯЮСЬ
Lyrics: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян
Music: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян

Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս` ես կհագենամ,
Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ,
Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց:
Ասում են` ամեն երազանք ու հույս նորից պղտորվեց:

Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից,
Զարմանում եմ ես մեզ բաժան անող հազար շերտերից,
Զարմանում եմ ես և նորից-նորից ես չեմ հասկանում:
Եվ գլուխս կախ ամբողջ իմ կյանքում ազգս եմ փնտրում:

Ես չեմ զարմանում նորից արթնացած բյուր ճիվաղներից,
Զարմանում եմ ես նորից համբերող իմ ժողովուրդից,
Զարմանում եմ ես և չեմ վախենում օտար թշնամուց,
Խորանը երկրիս ներսից էր քանդվում և արդեն վաղուց:

Ժանտախտի օրոք քեֆ է ընդանում մի համատարած,
Լրբերը վերցրին իրենց երեսից դիմակն ամոթխած,
Կսպանվի սարում այրվող փամփուշտով չքնաղ պատանի,
Դատապարտելով աճյունը սառած մի ճոխ թաղումի:

Զարմանում եմ ես, որ նորից-նորից, գլուխը կորցրած,
Ընթանում ենք մենք անցած ուղիով արդեն բթացած:
Զարմանում եմ ես, որ այս աշխարհում ոչինչ չի փոխվում:
Անիվը սելի նորից կոտրվեց իր սիրած փոսում:

Զարմանում եմ ես դատարկ ու պարապ ինչ-որ հույսերից,
Զարմանում եմ ես, որ չեմ զարմանում էլ ոչ մի բանից,
Խուլ ու հնազանդ չարին հանձնված այս մեծ աշխարհից
Եվ մարդկանց անդունդը տանող ճանապարհներից:

Lyrics Перевод с армянского: А.Абрамян
УДИВЛЯЮСЬ Я
Чистой, ключевой, будто в старый пир я воды напьюсь,
А потом вокруг, оглядев наш мир, очень удивлюсь.
Как же этот мир за один лишь год изменился, жуть!
В озере надежд вместо чистых вод одна только муть.
Удивляюсь я -- тысячи дверей заперты стоят!
Удивляюсь я -- между двух людей тысячи преград!
Удивляюсь я на себя и вас, не могу понять,
Как хотим внизу, не подъемля глаз нацию сыскать.
Я не удивлюсь, если все вокруг нечисть приберет.
Удивляюсь я, сколько может зла вытерпеть народ
Удивляюсь я, что к врагам моим вовсе страха нет
Разрушает нас точно рак внутри уже много лет.
Удивляюсь я всюду карнавал, будто пир в чуму
Как же зло надев маски, правит бал, никак не пойму.
Даже смерти миг пиром стал у нас, молодых солдат
Предаем земле, миру напоказ, словно на парад.
Удивляюсь я, сколько раз подряд и во вред себе
Можно этот путь скорбный повторять, отупев совсем,
Удивляюсь я, сколько можно быть в той же колее
Может вновь глупец голову сложить на своей земле.
Удивляюсь я, что уже давно жизнь в нас не кипит,
Удивляюсь я, что уже ничто нас не удивит.
Плечи опустив, злу бразды отдав, на виду у всех
К пропасти идем, никому не вняв, вам оставив грех.

свернуть