پس از تو باغِ گل سرخ را آفت زد
بهار عاطفه را هم خزان حسرت زد
هجوم باد شکستاند سرو عاشق را
سیلی محکمی اینگونه بر طراوت زد
پس از تو آیینه ها یکه یکه تب کردند
پس از تو تیغ جفا گردن محبت زد
پس از وداع تو خورشید را که دزدیدند
طبال شب همه جا طبل روز وحشت زد
دروغ در تف سوزان کربلای خون
به تازیانه همش بر تن حقیقت زد
گره بر گره ی دیگری فزوده سکوت
کو؟ آن گلوی که گپ های دل راحت زد؟
پس از تو... ☘️

پگاهی

свернуть