شبا وقتی فضای شب تشنه ی بوی بارونه توی پس کوچه ای خاکی عابری خسته می خونه

صدای عابر خسته می پیچه تو تن کوچه میگه دل عاشق دریاست پشت ساحل نمی مونه

همیشه تو گوشم طنین این صداست طنین این صدا با دلم آشناست

دلمو می بره تا به چشمه ی نور تا به وادی عشق تا به شهر ظهور

من آلوده ی خاکم دل آلوده ی من تو زنجیری دنیا تو زندونی تن

دیگه موندن اینجا عذابه واسه ما آخه با چه زبونی اینو باید بگم

بیا کوله بارت رو ببند دل تنها یه شب, شب بارونی دلو بزنیم دریا

свернуть