"Κάτι Καίγεται...."
Από τη συναυλία της Νατάσσας στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, την Τρίτη 17/09/2024.
[ Ссылка ]
Μουσικοί:
Θέμης Καραμουρατίδης: πιάνο
Άρης Ζέρβας: τσέλο
Γιώργος Μπουλντής: ηλεκτρικό μπάσο, synth bass
Μανώλης Γιαννίκιος: τύμπανα
Γιώργος Καρδιανός: κιθάρες
Γιώργος Κάστανος: σαξόφωνο, πλήκτρα
Κώστας Σαπούνης: τρομπέτα
Βαγγέλης Χάμριστσακ: τρομπόνι
Φωνητικά:
Λητώ Αμπατζή, Έλενα Λεώνη, Κατερίνα Σούσουλα, Steve Bekas
Ενορχηστρώσεις: Θέμης Καραμουρατίδης
Επιμέλεια προγράμματος: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης, Αντώνης Ζαχόπουλος
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Artwork: Κωνσταντίνος Σελλας
Φωτογραφίες: Κώστας Αυγουλής
Marketing: Μόνικα Κασάνη
Επικοινωνία & Προβολή στα media:
PROSPERO: Ελένη Γιαννοπούλου - Ιωάννα Μπρατσόλια
ZUMA COMMUNICATIONS : Χαρά Ζούμα, Νίνα Αλτάνη
Management - Παραγωγή: PROSPERO, www.prospero.com.gr
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοίτα με
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Όπως το χώμα πίνει τη βροχή
Κοίτα με
Να γράφω τ’ όνομά μου απ’ την αρχή
Κοίτα με
Κοίτα με ν’ αφήνομαι
Χείμαρρος να χύνομαι
Να πέφτω, να σηκώνομαι γελώντας
Κοίτα με να ορθώνομαι, να μεταμορφώνομαι
Τον κόσμο να μαθαίνω ψηλαφώντας.
Κοίτα με να φλέγομαι
Και πες με αγάπη -
όπως και να λέγομαι
Κοίτα με να φλέγομαι
Αγάπη πες με -
όπως και να λέγομαι.
Λες κι ανασαίνω πρώτη μου φορά
Κοίτα με
Μέσα απ’ τα μάτια μου κυλούν νερά
Κοίτα με
Κοίτα με να στέκομαι
Κοίτα με να μπλέκομαι
Στα δίχτυα τ’ αναπάντεχα του κόσμου
Άνεμος να γίνομαι, αίνιγμα να λύνομαι
Κι εσύ να είσαι ο μόνος συνεργός μου.
Κοίτα με να φλέγομαι
Και πες με αγάπη - όπως και να λέγομαι
Κοίτα με να φλέγομαι
Αγάπη πες με - όπως και να λέγομαι
------------------------------------------------------------
Το Μπάλωμα
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Όταν ήμουνα παιδί
με μαλώνανε όταν μάλωνα
Και με χάιδευαν διπλά
όταν έπαιζα το μπάλωμα
Όταν ήμουνα παιδί
όταν ρώταγα με σώπαιναν
Κι όταν έγνεφα απλώς
Ό,τι ζήταγα μου το ‘παιρναν
Κι έμαθα έτσι το καλό
Πως δουλεύουν οι κανόνες
Τι είναι τα “παρακαλώ”
τα “λυπάμαι” κι οι συγνώμες
Και καθώς σωστά μεγάλωνα
Ήμουν το καλό τους μπάλωμα
Κι αν στα μέτρα τους δεν χώραγα
Διπλωνόμουν και προχώραγα
Όταν ήμουνα παιδί
Όπου με έβαζαν καθόμουνα
Δεν κουνούσα χιλιοστό
Πως πετούσα φανταζόμουνα
Όταν ήμουνα παιδί
Ήμουν ήσυχο και φρόνιμο
Δεν με γνώρισαν ποτέ
Κι είχαμε το ίδιο επώνυμο
Κι έμαθα έτσι το καλό
Πως δουλεύουν οι κανόνες
Τι είναι τα “παρακαλώ”
τα “λυπάμαι” κι οι συγνώμες
Και καθώς σωστά μεγάλωνα
Ήμουν το καλό τους μπάλωμα
Κι αν στα μέτρα τους δεν χώραγα
Διπλωνόμουν και προχώραγα
Κι ήταν όλα μια χαρά
Και μια μέρα μπρος μου να σε!
Μου πες μην παρακαλάς,
Το ‘χεις όλο, μη φοβάσαι
Και με ξήλωσες βαθιά
Δίχως τίποτα να δώσω
Και δεν είχες πουθενά
Κάποια τρύπα να μπαλώσω
Και δεν είμαι άλλο μπάλωμα
Ζω για μένα και όχι γι’ άλλονα
Ως τα σύννεφα απλώνομαι
Για κανέναν δεν διπλώνομαι
