#ΕΝΟΡΙΑ
Ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε στον Χριστό και πάλεψε πολύ για να είναι συνεπής, με την πίστη του. 
Αφιερωματική εκδήλωση μνήμης, ευχαριστιών και τιμής για ένα πρόσωπο που έγραψε ιστορία στον Πειραιά, στη χριστιανική προσπάθεια της πόλης και στην εκπαιδευτική δραστηριότητα, στην αείμνηστη Άννα Σαμπαζιώτου, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2020, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Συμμετείχαν η κα Ελένη Σαμπαζιώτου - Καραμπέτσου, Εκπαιδευτικός, η κα  Ευγενία Τυρμπά, Φιλόλογος, Σύμβουλος Ευεξίας, η κα Ντίνα Τζαβάρα - Αγγελή, Κοινωνική Λειτουργός, Στέλεχος της Χ.Ο.Ν. Πειραιά και η κα Ναυσικά Ιεσσαί - Κασιμάτη, Εκπαιδευτικός και Συγγραφέας.
Την εκδήλωση συντόνισε ο κ. Δημήτρης Β. Σαμπαζιώτης, Εκπαιδευτικός.

Δημήτρης Β. Σαμπαζιώτης
Προλογίζοντας την εκδήλωση, ο κ. Σαμπαζιώτης ανιψιός της αείμνηστης, σημείωσε πως η χριστιανική θεώρηση της ζωής της, αποτέλεσε οδοδείκτη για χιλιάδες νέους σε ηλικία και ψυχή.
«Επέλεξε να γίνει δασκάλα, γιατί φαίνεται να το ήθελε πολύ και κατάφερε να κρατήσει τα ωφέλιμα του διακονήματός της. Χωρίς καθόλου αυστηρότητα, ακαμψία κι εμμονή στους κανόνες, έβγαζε μια γλυκύτητα, που η αγάπη της ξεπερνούσε τις εκπαιδευτικές επιταγές. Ήταν άνθρωπος της ουσίας, πρακτικός κι όχι των τίτλων.»
Αναφέρθηκε ακόμη στη ΧΟΝ (Χριστιανική Οργάνωση Νέων), της οποίας η αείμνηστη υπήρξε βασικό στέλεχος. Είναι μια χριστιανική οργάνωση που ξεκίνησε το 1935 στον Πειραιά από τρεις φίλους με στόχο τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Ήταν ο Νίκος Μπουγάτσος, ο Νίκος Ζωγράφος κι ο αδελφός της Άννας και παππούς του, Δημήτρης Σαμπαζιώτης.
Πρώτος πνευματικός της οργάνωσης ήταν ο π. Γεώργιος Μακρής, στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Δαμασκηνός Κοτζιάς κι έπειτα ο π. Γεώργιος Κρητικός. Η οργάνωση είχε μεγάλη κοινωνική παρουσία στην πόλη του Πειραιά κι υπήρξε συνοδοιπόρος στη δράση της τοπικής εκκλησίας.

Ελένη Καραμπέτσου-Σαμπαζιώτου
Η κα Καραμπέτσου – Σαμπαζιώτου, ανιψιά της αείμνηστης, αναφέρθηκε στην χριστιανική οικογένεια από την οποία καταγόταν και στην οποία γεννήθηκε το 1927 στη γειτονιά του Πειραιά, τα «Υδρέϊκα», δίπλα στο Λιμάνι. Περιέγραψε τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, την κατάκοιτη μητέρα και την συνεχή διακονία της αείμνηστης, για να αναπαύσει το ταλαιπωρημένο της σώμα, από τους πόνους της κατάκλισης.
Τελειώνοντας την Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία το 1948, η Άννα Σαμπαζιώτου βρίσκει δουλειά στο ιδιωτικό σχολείο «Μιχαλοπούλου» στην Καλλίπολη και αργότερα στο σχολείο «Δουρατσίνου – Τσέτου» στον Κορυδαλλό, αποκλείοντας τον δημόσιο διορισμό, λόγω της άρρωστης μητέρας της.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της το 1962, αφιερώνει όλο τον ελεύθερο χρόνο της στη ΧΟΝ, ως υπεύθυνη κύκλων νεαρών κοριτσιών και κυριών και ως υπαρχηγός στην κατασκήνωση στο Μελετάκι, Μάνδρας Αττικής.
Η πλούσια πνευματική της δράση σε αυτό το έργο, προσφερόταν τόσο αθόρυβα και ταπεινά, που δεν γινόταν αντιληπτή, παρά μόνο από το αποτέλεσμα.
Τρεις άξονες χαρίτωσαν την προσωπικότητα της. Η ακεραιότητα του χαρακτήρα της, η προσφορά της στον συνάνθρωπο και η βαθιά πνευματικότητα της.
«Η αείμνηστη μεγάλωσε σε φυτώριο χριστιανικής οικογένειας. Η μακρόχρονη διακονία της, στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου, της άνοιξε τον δρόμο προς τον παράδεισο. Μέσα από αυτό το καμίνι, διαμόρφωσε έναν χαρακτήρα χαμηλών τόνων, δοτικό στην ανάγκη, ανεκτικό στην ανθρώπινη αδυναμία, συγχωρητικό στην παρεκτροπή, καθόλου επικριτικό, λιτοδίαιτο, αισιόδοξο και γενναιόδωρο, με μια χαροποιό νεότητα.».

Ευγενία Τυρμπά
Η κα Τυρμπά υπήρξε μαθήτρια της Άννας Σαμπαζιώτου και μίλησε εκ μέρους των μαθητών της, καταθέτοντας την μαρτυρία της γι᾽ αυτή την γυναίκα που πέρασε από δίπλα τους τόσο αθόρυβα, αλλά αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στη μνήμη και στις καρδιές τους. Μία γυναίκα που η προσωπικότητά της, σαν παρουσία, διακριτικά συνόδευε πολλές δεκαετίες της ζωής τους.
Η κα Τυρμπά, αναφέρθηκε στην αυστηρή της προσωπικότητα, που στην αρχή προκάλεσε δέος  η συνάντηση μαζί της στην τάξη, αλλά χρειάστηκαν μόνο λίγες μέρες για να καταλάβει ότι ήταν  ένας βαθιά καλοσυνάτος και ευγενικός άνθρωπος, που πίσω από το προσωπείο της αυστηρότητας έκρυβε μία χρυσή καρδιά μικρού παιδιού.
Ξεκινούσε πάντα η μέρα  τους στην τάξη, με την εξιστόρηση του βίου του Αγίου της ημέρας ή μιας ιστορίας που πάντα είχε θρησκευτικό περιεχόμενο και μετά άρχιζε το μάθημα. Επίσης πολλές φορές μέσα σε αυτές τις ιστορίες που διηγείτο για να κινήσει την προσοχή των μαθητών της, υπήρχαν αληθινά περιστατικά της ζωής της  με κοινωνικό μήνυμα. Μέσα από κάτι τέτοιες ιστορίες,  η αείμνηστη σμίλευε στις παιδικές ψυχές, αδαμάντινους χαρακτήρες!
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
[ Ссылка ]

свернуть