Από συναυλία του ΑΘΗΝΑ 9,84 αφιερωμένη στο Λόγο του ελληνικού τραγουδιού,αλλά " Αγνώστου Πατρός".Τραγούδησαν: Αναστασία Μουτσάτσου & Ζαχαρίας Καρούνης.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Κατσίκης: λαγούτο, μπαγλαμάς, μπουζούκι
Μάνος Αχαλινωτόπουλος: κλαρίνο φλογέρες
Ντίνος Χατζηιορδάνου: ακορντεόν
Βασίλης Κετεντζόγλου: κλασσική κιθάρα.

Τα λιανοτράγουδα

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη ερμηνεία: Φλέρυ Νταντωνάκη & Δημήτρης Ψαριανός
Άλμπουμ: Ο Μεγάλος Ερωτικός 1972

Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.

Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.

Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.

Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.

Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.

Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.

Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλληκάρι.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

свернуть