با تشدید شقه بعد از اوجگیری قیام، آخوند شیاد سرش را از برف بیرون آورد و ابلهانه منکر اطلاع از زمان افزایش قیمت بنزین شد.
آخوند روحانی: «من هم مثل همه مردم ایران مطلع شدم که صبح جمعه قیمت بنزین تغییر کرده است این طرح را به شورای امنیت واگذار کرده بودم».
این موضوع هم درست مثل ادعای خامنه‌ای در ۲۶آبان موجب دست‌اندازی و لطیفه در فضای مجازی شد.
خامنه‌ای: «من هم که صاحب‌نظر نیستم در این قضایا؛ گفتم من صاحب‌نظر نیستم لکن اگر سران سه‌قوه تصمیم بگیرند من حمایت می‌کنم».
آن روز در فضای مجازی گفتند و نوشتند:« آخر ابله! اگر صاحب‌نظر نیستی چرا به مجلس ارجاع ندادی و چرا مانع از طرح ۳فوریتی شدی»؟
امروز هم در فضای مجازی موضوع بی‌خبری آخوند شیاد سوژهٔ خنده و شوخی شده است.
حال سؤال این است که علت این همه پرتوپلاگویی و تناقض چیست؟
جواب را باید در حرفهای وحشت‌آلوده رحمانی فضلی جستجو کرد که گوشه‌ای از واقعیت قیام را برملا کرد و همین موضوع موجب به‌هم‌ریختگی و وحشت بیشتر نیروهای خودشان شد.
رحمانی فضلی: «بین ۱۳۰هزار نفر تا ۲۰۰هزار نفر در این صحنه‌ها بودند... در مراحل اول شعارهای آرام‌تری بود اما تبدیل به شعارهای تندتر و شعارهای براندازانه شد...».
هم‌چنین زید‌آبادی، از مهرهای حکومتی، وحشت خودش را بدین شکل نوشت: «وزیر کشور دیشب تصویر بسیار هولناکی از وقایع هفتۀ گذشته در کشور به دست داد».
بله! بسیار هولناک! آن‌قدر که خامنه‌ای و روحانی را به لرزش و پرتوپلاگویی انداخته و نیروهای سرکوب و سپاهش را دچار ریزش و رودرویی با خامنه‌ای کرده است.
علم‌الهدی در همین رابطه گفت: «در ماجرای اخیر افزایش بهای بنزین برخی افراد که عاشق رهبر که جای تردید ندارد مسأله‌دار شدند گفتند که چرا رهبری از این کار حمایت کرده‌اند».
