Mε ουρανό επιθυμώ τώρα να ξεδιψάσω.Mαχαίρι θα δωρίζω στ`όνειρο
να κόβει φέτα φεγγαριού και δείπνο να την κάνει.

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Λουδοβίκος των Ανωγείων


Καθόταν με τα βλέφαρα χαμηλωμένα
κι έπαιζε με τις άκρες των μαλλιών
κι η σιωπή μιλούσε για μια θλίψη
που καθόταν στην άκρη των χειλιών.

Στα βλέφαρά της έδυσεν ο ήλιος
κι η σκέψη της νυχτώθηκε μακριά
και η σφιχτή κοτσίδα της λυμένη
έπεφτε στου γυμνού της ώμου τη μεριά.

Η αγάπη τραγουδιέται πάντα
σε τόνους μελαγχολικούς.
Είναι μια μπόρα που μας θέλει νέους,
απροετοίμαστους και μοναχούς..

свернуть