WYSPIAŃSKI. NIKT MNIE NIE ZNA: LEGION
INSTALACJA KOLEKTYWU KOCZANOWICZ/PAKUŁA/SAJEWSKA

„Legion” Stanisława Wyspiańskiego jest zbiorem obrazów końca Europy. Pomiędzy ruinami starego świata autor poszukuje ludzi marginesu, którzy nigdy do tego świata nie należeli i dlatego tylko oni są w stanie przynieść mu zbawienie. Pełen historycznych alegorii i symboli dramat szuka nadziei pośród zgliszczy. Jest w tym bliski napisanemu kilkanaście lat później, u progu Wielkiej Wojny tekstowi Róży Luksemburg, kreślącemu obraz niewyobrażalnego zniszczenia wojennego, z którego pracowite ręce wzniosą nowy świat. Używając obu tych matryc myślenia, próbujemy spojrzeć na współczesne życie społeczne i za ich pomocą stworzyć konstelacje dwunastu obrazów dzisiejszych ruin, które mogą stać się przestrzenią formowania nowego legionu. Instalacja video składa się z materiału foundfootage oraz nagrania autorskiego.

28 marca o godz. 19:00, po otwarciu instalacji, odbędzie się rozmowa z twórcami.

Instalacja będzie czynna 28 marca od 18:00 do 20:00 oraz 29 i 30 marca od 12:00 do 20:00.

WSTĘP WOLNY

dramaturgia: Tadeusz Koczanowicz, Dorota Sajewska
reżyseria: Andrzej Pakuła
asystent reżysera: Jędrzej Filuś
wystąpili: Anna Kłos-Kleszczewska, Adam Filuś
zdjęcia: Jędrzej Filuś, Jakub Lorenc
światło: Bartosz Gorzelany
montaż: Jędrzej Filuś
muzyka: Mateusz Radź
dźwięk, mastering: Adam Wójtowicz (Oaktopus Studio)
kostiumy: Julia Taszycka
charakteryzacja: Marlena Rąpała
koordynacja projektu: Katarzyna Chrobak
Podziękowania: X Liceum Ogólnokształcące im. Przemysła II w Poznaniu, Estrada Poznańska
"Legion" powstał w koprodukcji Stowarzyszenia Korporacja Teatralna, Instytutu Teatralnego w Warszawie oraz Poznańskiej Wytwórni Filmowej.
________________________________

NIKT MNIE NIE ZNA. WYSPIAŃSKI

Kolejną odsłonę cyklu czytań scenicznych NIKT MNIE NIE ZNA poświęcamy tekstom Stanisława Wyspiańskiego. Zasadą projektu jest inicjowanie dialogu oraz integrowanie pracy badawczej i poszukiwań artystycznych. Mamy poczucie, że właśnie w przypadku dramaturgii Wyspiańskiego, tak silnie splecionej z praktyką sceniczną autora, uruchamianie takiego dialogu może przynieść interesujące rezultaty. Niektóre teksty ujawniają wręcz niemożliwość zrozumienia ważnych aspektów twórczości Wyspiańskiego bez ich praktycznego przebadania z udziałem aktorów. Dotyczy to w szczególności rytmiki i muzyczności tekstów, ale także sfery obrazowania. Czytania sceniczne pozwolą uwzględnić te aspekty, co może odsłonić nowe sposoby rozumienia dzieł Wyspiańskiego i prowadzić do odnowienia jego obecności we obecności we współczesnej kulturze.

Proponujemy sceniczną lekturę sześciu tekstów, z jednym wyjątkiem niemal nieobecnych w teatralnym obiegu. To, co się wydarzy na scenie Instytutu Teatralnego, z pewnością dalekie będzie od filologicznej interpretacji i specjalistycznych sporów badaczy literackiej spuścizny. Za pomocą wybranych tekstów teatr objawi się jako medium zbiorowych afektów, przestrzeń, w której rozbrzmiewają dźwięki zbiorowej nieświadomości i daje się słyszeć Logos. Kobiecy głos i sadomasochistyczne pragnienia wspólnoty, relacja państwa i kościoła, gender, zmierzch Europy, kryzys uchodźczy, Wielka Wojna, śmierć: to, co jest w Polsce do myślenia.

свернуть