حافظ » غزلیات »
غزل شمارهٔ ۸۰

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه سرشت

که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت

همه کس طالبِ یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانهٔ عشق است چه مسجد چه کِنِشت

سرِ تسلیمِ من و خشتِ درِ میکده‌ها

مدعی گر نکند فهمِ سخن، گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقهٔ لطفِ ازل

تو پسِ پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پردهٔ تقوا به درافتادم و بس

پدرم نیز بهشتِ ابد از دست بهشت

حافظا روزِ اجل گر به کف آری جامی

یک سر از کویِ خرابات بَرَندَت به بهشت
#hafez_ghazal_1
#farsi #
#فردوسی
#rumi
#poetry#
#farsi #
#rumi #persian_poetry
#hafez_poetry
#hafez_ghazal_1

- Music -
Lizenz
Creative Commons-Lizenz mit Quellenangabe (Wiederverwendung erlaubt)
#bbcpersian
بهداد بابایی نوازنده سه‌تار و نوید افقه نوازنده تمبک.

#شعر
#حافظ
#غزل
#hafezeshirazi
#bedil
#بیدل

свернуть