Στίχοι / Μουσική : Πάνος Τούντας
1η ερμηνεία : Κώστας Ρούκουνας
1934


Στην ταβέρνα το βράδυ ένας νιός
τραγουδάει και κλαίει ο φτωχός,
στο ποτήρι του στάλα δεν αφήνει,
αχ, τι μεράκι να έχει κι όλο πίνει.

Ο παλιόκοσμος όλος τον γελά,
τον πειράζουν μα ’κείνος δε μίλα
και θλιμένος λέει στον ταβερνιάρη,
αχ, πιάσ’ ακόμα Μήτσ’ απο το γιοματάρι.

Μα ένα βράδυ που θύμωσε ο νιος,
το ποτήρι του σπάζει σαν τρελός
και φωνάζει, ε ρε ντουνιά προδότη,
αχ, δε λυπάσαι την όμορφη τη νιότη.

Γιατί πίνω και κλαίγω και γελώ,
με νομίζουνε όλοι για τρελό,
μα κανείς δε ρωτά το γιατί πίνω,
αχ, στη φτωχή μου καρδιά τι πίκρες δίνω.

Στο χωριό μου παντρεύτηκα κι εγώ,
μα δεν πρόφτασα γυναίκα να χαρώ,
οι εχθροί μου με βάλανε στα λόγια
αχ και μια νύχτα τη σκότωσα τη δόλια.

Τίποτ’ άλλο δεν έχω να σας ‘πω,
αυτό είναι το μαύρο μυστικό
και γυρεύω τα μάτια μου πριν κλείσω,
αχ, με κρασάκι τη φλόγα μου να σβήσω

Μυστακίδης 👇
[ Ссылка ]


Το παρόν βίντεο δεν μου ανήκει ούτε έχω τα πνευματικά δικαιώματα.
Είναι απλά ανεβασμένο από αγάπη για την εργασία του καλλιτέχνη.

свернуть