Չորս տարվա կտրվածքով փորձեցինք հասկանալ ինչ է փոխվել հանքարդյունաբերության, առողջապահության գյուղատնտեսության և հանրության իրազեկվածության ասպարեզում: Ինչպես են արձագանքում բնապահպանների բողոքներին կառավորությունը, գյուղական համայնքները, ֆինանսավորող միջազգային կառույցները: Ինչ արժեք ունեն մասնագիտական կարծիքները խոշոր նախագծերի թույլատրման կամ մերժման գործում:
Թեղուտում արդեն իսկ կան գետերի ջրերի ախտոտման առկա ապացույցներ, Ամուլսարի գործով գնդեվազցիները ունեն վաճառված ծիրանի այգիներ, Սյունիքի մարզում` գեղանուշցիները ըմբոստանում են հանուն սեփական իրավունքների և առողջ շրջակա միջավայրում ապրելու:
Կարծես թե հայաստանի տարբեր հատվածներ են, բոլորովին իրար հետ կապ չունեցող, սակայն անտեսանելի թելով այս բոլոր համայքները կապված են իրար հետ, շրջակա միջավայրի աղտոտման, գյուղացիների ունեզրկման, էկոարտագաղթի վտանգենրով, առողջապահական խնդիրներով և սննդային շղթայով:
Ամուլսարի իրավական գործընթացն անցնում է ճիշտ Թեղուտի անցած ճանապարհը, բողոքը ներկայացվել է Օհուսի համապատասխանության կոմիտե:
Կառավարությունը լսւոմ է հիմնավորված մանսագիտական կարծիքներ, սակայն դա էական ազդեցուիթյուն չի ունենում որոշումների կայացման վրա: Դատարանները այսուհետ վարույթ են ընդունում բնապահպանական գործերով բողոքներ, սակայն ըստ բովանդակության քննություն չեն իրականացնում:
Համայքները քիչ թե շատ իրազեկված են, սակայն չունեն հնարավորություն ազդելու որոշումների կայացման վրա, նրանց կարծիքը շատ դեպքերում գնվում է կամ մանիպուլացվում է նեղ անձնական շահերի շրջանակներում:
Միջազգային կառույցներն էլ շարունակում են ֆինանսավորոել այնպիսի ծրագրեր, որոնք նպաստում են Հայաստանի էկոգաղութացմանը:
Այս կարծիքին էին Թեղուտի պաշտպանության քաղաքացիական նախաձեռնության անդամներ Արթուր Գրիգորյանը, Աննա Շահնազարյանը, Էկոլուր ՀԿ ի տնօրեն Ինգա Զառաֆյանը, ՀԲՃ անդամ Լևոն Գալստյանը:
Թեհմինե Ենոքյան
