آخرین سخنان زنده یاد عزت‌اله انتظامی مرا به یاد دو عبارت درخشان می‌اندازد: ابتدا به زبان ژوئل دیکر‏، «من هیچوقت مفهوم پشیمانی را دوست نداشتم. درنظر من، پشیمانی یعنی کسی که بودیم و کاری که کردیم را قبول نداشته باشیم.» دومی آن جمله‌ی نیچه در کتاب غروب بت‌ها: «از کرده‌های خود هیچ گریزان نباش و بی‌سرپرست‌شان نگذار، پشیمانی کار پسندیده‌ای نیست.»
در سخنان عزت‌اله انتظامی و در این دو عبارت مفهوم مهمی به ‌نام «احساس کفایت» مستتر شده است؛ به عبارتی اگر خودت، برای خودت کافی باشی، آنقدر در چشم خویش ارجمند بنظر می‌رسی که هرگز پشیمان نشوی، در عوض مسئولیت رفتارهای کرده و ناکرده‌ات را قاطعانه به عهده می‌گیری.
.
.
متن: #عباس_ناظری

свернуть