ΓΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ | ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ - ΕΞΥΠΕΡΥ | Audiobook | Ηχητικό Βιβλίο
Terre des Hommes by Antoine de Saint-Exupéry
Περιεχόμενα:
Βιογραφικό Σημείωμα: 00:00:01 - 00:16:19
Γη των Ανθρώπων: 00:16:23 - 05:24:35
Wind, Sand and Stars (French title: Terre des hommes) is a memoir by the French aristocrat aviator-writer Antoine de Saint-Exupéry, and a winner of several literary awards. It was first published in France in February 1939, and was then translated by Lewis Galantière and published in English by Reynal and Hitchcock in the United States later the same year.[1]
The book's themes deal with friendship, death, heroism, camaraderie and solidarity among colleagues, humanity and the search for meaning in life. The book illustrates the author's view of the world and his opinions of what makes life worth living.
The central incident he wrote of detailed his 1935 plane crash in the Sahara Desert between Benghazi and Cairo, which he barely survived along with his mechanic-navigator, André Prévot. Saint-Exupéry and his navigator were left almost completely without water and food, and as the chances of finding an oasis or help from the air gradually decreased, the two men nearly died of thirst before they were saved by a Bedouin on a camel.
Wind Sand and Stars also provided storylines for his book "Le Petit Prince" with many of the same themes outlined above, particularly camaraderie and friendship.
[ Ссылка ]
Κάποια αποφθέγματα του Σαιντ- Εξυπερύ από τη Γη των Ανθρώπων
"Η γη μας μαθαίνει για μας πιο πολλά απ'όλα τα βιβλία γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με το εμπόδιο. Χρειάζεται όμως για να το φτάσει ένα εργαλείο. Χρειάζεται ένα τσαπί ή ένα αλέτρι. Ο χωρικός όταν οργώνει αποσπά λίγο λίγο κάποια μυστικά από τη φύση και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Όμοια το αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών βάζει τον άνθρωπο σε όλα τα πανάρχαια προβλήματα."
"Οι θύελλες, η ομίχλη, το χιόνι θα σε ζαλίσουν καμμιά φορά, συλλογίσου τότε και πες μέσα σου απλά : Εκείνο που κατάφεραν οι άλλοι, μπορώ κι εγώ να το καταφέρω."
"Η ζωή μας δίδαξε ότι η αγάπη δε συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, αλλά στο να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση."
"Να είσαι άνθρωπος, σημαίνει ακριβώς να είσαι υπεύθυνος. Να γνωρίσεις την ντροπή απέναντι σε μια δυστυχία που δε μοιάζει να έρχεται από σένα. Να νιώθεις περηφάνια για μια νίκη που πέτυχαν οι συνάδελφοί σου. Να αισθάνεσαι, βάζοντας κι εσύ το λιθαράκι σου, πως συντελείς στο κτίσιμο του κόσμου."
"Behind all seen things lies something vaster; everything is but a path, a portal or a window opening on something other than iteself."
Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ γεννήθηκε στην πόλη Λυών της Γαλλίας το 1900 στην οδό Peyrat 8, (σήμερα οδός Antoine De Saint Exypery), 3ο παιδί των Antoine Jean Baptiste De Saint Exypery και της Marie Roger Fonscolombe. Αφού μαθήτευσε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, όπου αποδείχτηκε απείθαρχος μαθητής, απέτυχε διαδοχικά στη Ναυτική Σχολή και την Ecole Centrale, προτού εγγραφεί τελικά στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1921, με την ευκαιρία της στρατιωτικής του θητείας, πήρε δίπλωμα πιλότου κι έγινε πιλότος στη Γαλλική Αεροπορική Εταιρεία και κατόπιν στη Latecoere. Στον αερολιμένα ανεφοδιασμού της γραμμής Καζαμπλάνκας-Ντακάρ στο ακρωτήριο Judy στο Μαρόκο, ανακάλυψε την έρημο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ταχυδρομείο του Νότου",
εκδόθηκε το 1928. Την επόμενη χρονιά ο Σαιντ-Εξυπερύ έγινε διευθυντής της Aeroposta Argentina στο Μπουένος Άιρες, όπου γνώρισε την Κονσουέλο Σουνσίν, την οποία παντρεύτηκε το 1931. Την ίδια εκείνη χρονιά βραβεύτηκε με το Prix Femina για το μυθιστόρημά του "Νυχτερινή πτήση" και παραιτήθηκε από την Aeroposta. Έγινε κύριος ανταποκριτής της France-Soir στη Ρωσία και κατόπιν στην Ισπανία το 1936. Το 1937, επιστρέφοντας στην αεροπορία, εδραίωσε την από αέρος σύνδεση Καζαμπλάνκας-Τιμπουκτού. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το μυθιστόρημα "Η γη των ανθρώπων", το 1939. του χάρισε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Με το ξέσπασμα του πολέμου επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά αποστρατεύθηκε στο Αλγέρι το 1940, λόγω ηλικίας. Αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη, όπου καταπιάστηκε μ' ένα μεγάλο έργο, το "Κάστρο", που συγκέντρωνε τους στοχασμούς μιας ζωής και εκδόθηκε μόλις το 1948. Το 1943 εκδίδει τον "Μικρό Πρίγκιπα" και το "Γράμμα σ' έναν όμηρο". Γύρισε στην Ευρώπη για να καταταγεί στις γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις με τον βαθμό του ταγματάρχη. Στις 31 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε μια αναγνωριστική αποστολή προς την κοιλάδα του Ρήνου, απ' όπου δεν επέστρεψε. Ο Σαιντ Εξυπερύ εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του το 1944, ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε την ένατη πολεμική του αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.
