Το αφιέρωμα στους μουσικούς δρόμους της Μικράς Ασίας με ερμηνεύτρια τη Γλυκερία τον Βασίλη Προδρόμου την Dilek Koç και την Αρετή Κετιμέ.Το «Αχ και το Αμάν», ο «Αμανές και το Μινόρε», έτσι όπως διαμόρφωσαν τη μουσική εκείνης της εποχής, συνδέοντας δύο λαούς και κάνοντας τους να μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους. Συνήθως με συνοδεία παραδοσιακών εγχόρδων, ο αυτοσχεδιασμός του αμανέ ακούγονταν παντού.Σε γιορτές, σε πανηγύρια, στα καφενεία – τα λεγόμενα «καφέ αμάν» – αλλά ακόμη και σε αυλές σπιτιών και στους δρόμους, αφήνοντας έναν αέρα από ηχοχρώματα να αιωρούνται πάνω από την πόλη, δημιουργώντας ένα σταυροδρόμι πολιτισμών.Η Γλυκερία ερμηνεύει αυτού του είδους τα τραγούδια με έναν εκπληκτικό τρόπο, όπως μόνο εκείνη ξέρει και μπορεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δίσκος με τίτλο «Τα Σμυρνέικα», που την έκανε και ευρέως γνωστή στην Ελλάδα, είναι ένα από τα προσωπικά της άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, άλλοτε με συναδέλφους καλλιτέχνες και άλλοτε μόνη, έχει αποδείξει ότι το συγκεκριμένο είδος μουσικής το αποδίδει με τέτοιον τρόπο, που δημιουργεί στο κοινό συναισθήματα ικανά για να την πιστεύει και να την αγκαλιάζει.Αυθεντικός ήχος από μία πλήρη ορχήστρα παραδοσιακών μουσικών οργάνων, πλαισιώνει τη φωνή της ερμηνεύτριας. Ούτι, βιολί, λαούτο, σαντούρι, κανονάκι και ακορντεόν, δίνουν το χαρακτηριστικό μικρασιατικό άκουσμα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
Η Γλυκερία, μας ταξιδεύει με μοναδικές ερμηνείες και ethnic διάθεση, στα μουσικά μονοπάτια της Ανατολής. Από τη θάλασσα της Σμύρνης έως την Κωνσταντινούπολη και το Βόσπορο κι από την αγορά της Καππαδοκίας και τα καφέ-αμάν έως την Αγιά Σοφιά, μεταφέροντας μας τη μουσική ατμόσφαιρα από τις ελληνο-αρμενικές γειτονιές, πριν από τον τραγικό Σεπτέμβρη του 1922.

свернуть