ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ
Ο ΑΕΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

1) Σαν τον Αετό περήφανος στέκει και καμαρώνει
αναστενάζει και πονά βογκάει και πεισμώνει
αναπολεί τι έγινε, δακρύζει και θυμώνει.

2) Τώρα αγναντεύει από ψηλά και πάει ο νους του πίσω
όταν η μάνα τούλεγε να σ' αποχαιρετίσω
και νικητή περήφανο ξανά να σ' αντικρίσω.

3) Πάρτε τις στράτες των κλεφτών κι' απ' τα παλιά λημέρια
να κυνηγήστε τον εχθρό με όπλα και μαχαίρια
πάλι να ρθεί η Πατρίδα μας μες τα δικά μας χέρια.

4) Και ξεκινήσανε οχτώ κάτω στη Σπερχειάδα
υπήρχε μέσα τους φωτιά έκαιγε σαν λαμπάδα
δεν ήθελαν κατακτητής να είναι στην Ελλάδα.

5) Γίναν χιλιάδες φούντωσε, έφτασε απ' άκρη σ' άκρη
ότι κι' αν είχε ο λαός το άφησε στην άκρη
πήρε τα όπλα με χαρά, δίχως να στάξει δάκρυ
μέσα στο κρύο στις βροχές στις ζέστες στα ντουρλάπια
έτρεχαν πάνω στα βουνά σαν τα' άγρια ζουλάπια

6) Πολέμησαν εις τα βουνά για να μην λείψει η ελπίδα
ξυπόλητοι και νηστικοί για την γλυκιά Πατρίδα
και ντρόπιασαν το Φασισμό, την μελανή ακρίδα

7) Πολέμησαν στις Θάλασσες στη γη και τον αέρα,
γκρέμισαν γέφυρες πολλές, δεν σήκωναν φοβέρα
ξεπάστρεψαν για τα καλά την ξένη τη χολέρα......

8) Τώρα ετούτος ο αετός τις ράχες αγναντεύει
και με το βλέμμα απαλά σαν κόρες τις χα'ι'δεύει
εκεί που για την λευτεριά έμαθε να παλεύει..

9) Βλέπει τον περικύκλωσαν με μαύρη προδοσία
αυτόνε που πολέμησε την κάθε ανταρσία
και σε μια τάξη έβαλε την πάσα ασυδοσία.

10) Τραυματισμένος στην ψυχή με δίχως τι χαρά του,
είναι βαριά κι' ασήκωτα τα δυνατά φτερά του,
δεν φτερουγίζουν και γρικά πια Θάνε η συμφορά του.

11) Τα παλικάρια γύρω του και κείνα λυπημένα.
όνειρα τόσα όνειρα παντού 'ναι σκορπισμένα,
όνειρα τόσα όνειρα απ' όλους προδομένα.

12) Αλήθεια πώς να χάθηκε κείνο το μεγαλείο
πως βγήκε από το διεθνές απ' έξω μαγειρείο
η Ελλάδα, όπου ήτανε παγκόσμιο Σχολείο;.

13) Και ήρθε μέρα φοβερή, σκληρή ,πικρή αποφράδα
και στης Μεσούντας τις πλαγιές, του Όνειρο η κορφάδα
ο ΑΡΗΣ, αυτοκτόνησε μέσα σε μια χαράδρα

14) Ο Αετός λαβώθηκε με την χειροβομβίδα
που είχε στο ζουνάρι του μοναδική ασπίδα
τα όνειρα αν κινδύνευαν, για να μην σβήσει η ελπίδα.

15) Μεγάλη σου ήταν η Ζωή τρανός κι' ο θανατός σου
Ήλιος η παρακαταθήκη σου που αφήνεις στο ΛΑΟ ΣΟΥ...

ο Άρης Αυτοκτόνησε το 1945 16 του Ιούνη
στη Μεσούντα Ασπροποτάμου
Μίμης Οικονόμου Τρίκαλα 2005

свернуть