Պատարագիչ՝ Տեր Զաքարիա քահանա Անանյան։
Եռաբլուրի Սրբոց Վարդանանց Նահատակաց եկեղեցու հոգևոր հովիվ։

Սրբոց Վարդանանց զօրավարացն մերոց` հազար երեսուն եւ վեց վկայիցն, որք կատարեցան ի մեծի պատերազմին


Ս. ՎԱՐԴԱՆԱՆՔ (V դ.)
Հայաստանում քրիստոնեության հաստատման առաջին իսկ տարիներից նրա դեմ խոյացան հեթանոսական կրոններով մոլորված ազգերը՝ հատկապես զրադաշտական Պարսկաստանը:
Պարսկաստանը V դ. Հայաստանի վրա քաղաքական գերիշխանություն ուներ և ձգտում էր կիրառել այն՝ բռնի ուժով մեզ հավատափոխ անելու համար: Հայ ժողովուրդը պայքարի ելավ այդ ծրագրի դեմ և հաղթեց: Այդ հաղթական պայքարը գլխավորում էր ս. Վարդան Մամիկոնյանը: Ավելի քան 1000 քաջազուններից բաղկացած նրա զորագունդը կոչվում է Վարդանանք, որը 451 թ. մայիսի 26-ին Ավարայրի դաշտում վճռական ճակատամարտ տվեց պարսից զորքի դեմ: Վերջինիս համեմատ Վարդանանք խիստ փոքրաթիվ էին, բայց նրանց ապավինությունը Աստծո վրա էր: Ճակատամարտից առաջ նրանք աղոթեցին ու հաղորդություն առան և բոլորն էլ պատրաստ էին նահատակության: Եվ այս խիստ անհավասար մարտում նրանք այնպիսի քաջություն ու զորություն ունեցան, որ նահատակվելով հանդերձ՝ կոտորեցին քանակով իրենց մի քանի անգամ գերակշռող պարսից զորքի մեծ մասը: Ավարայրի ճակատամարտը բեկումնային նշանակություն ունեցավ. այլևս անհնար էր ընկճել հավատափոխության դեմ ամենուր պայքարող ժողովրդին, որ ոգևորված Վարդանանց սխրանքով՝ գերադասում էր նրանց պես հանուն Քրիստոսի նահատակվել և արժանանալ սրբերի պսակին, քան կենդանի մնալ հավատն ուրանալու գնով: Արդյունքում պարսից արքան հրաժարվեց բռնի հավատափոխության իր ծրագրից, և Հայաստանում վերականգնվեց քրիստոնեական աստվածպաշտության ողջ կարգը: Սա քրիստոնեական հավատի հաղթանակն էր:
Այս հաղթանակի և Վարդանանց նահատակության հիշատակը Հայ Եկեղեցին նշում է համանուն տոնով՝ Բուն բարեկենդանին նախորդող հինգշաբթի օրը:

ՍՐԲԵՐ
Եկեղեցին սուրբ է կոչում նրանց, ովքեր ապրել են Աստծո սրբությամբ, Նրա շնորհով սրբագործվել են և ազատվել մեղքերից՝ հավաստիորեն արժանանալով փրկության: Այդպիսիք են բոլոր մարտիրոսները, քանզի սրբագործվել են՝ հանուն Քրիստոսի իրենց արյունը հեղելով:
Բոլոր սրբերը ահեղ դատաստանին չպիտի դատվեն, այլ գալու են Տիրոջ հետ՝ դատելու մարդկանց: Նրանք այժմ երկնքում անդադար բարեխոսում են մեզ համար՝ կենդանի մասնակցություն ունենալով Եկեղեցու կյանքում: Ուստի և Եկեղեցին երբեք չի մոռանում նրանց՝ տոնելով նրանց հիշատակը:

ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ
Սրբությունը Աստծո և Նրա հավատարիմ ծառաների այն հատկանիշն է, որը հակադիր է աստվածամարտ ոգիներին և ադամական մեղքի հետևանքով առաջացած ապականելի աշխարհին: Արարչի կամքով չընթացող և Նրա շնորհից զրկված յուրաքանչյուր արարած օտար է Աստծո բնությանը և Նրա նկատմամբ՝ անմաքուր ու անսուրբ, քանզի առանց Աստծո կյանքը ենթակա է ապականության: Մարդու վերադարձը և հաշտությունը Արարչի հետ ենթադրում է այդ օտարության և անմաքրության հաղթահարում, որ կատարվում է Աստծո բնությանը մերձենալով և Նրա սրբությամբ սեփական անսրբությունից մաքրվելով:
Աստված մարդուց պահանջում է նմանվել Իրեն ոչ թե գերբնական հատկանիշներով, զարմանալի գործերով ու արտաքին սխրանքներով, այլ՝ մեղքերի հաղթահարմամբ և ընկած բնության նորոգությամբ, այսինքն՝ սրբությամբ. Սո՛ւրբ եղեք, քանզի Ես՝ ձեր Տեր Աստվածը, սուրբ եմ [Ղևտ. 19.2]: Մարդու սրբացումը հոմանիշն է նրա փրկագործման: Սակայն նա չի կարող նորոգվել ու սրբանալ սեփական կարողություններով: Մարդու սրբացումն ու փրկությունը պայմանավորված է Աստծո տնօրինություններով և կատարվում է Սուրբ Հոգու շնորհի հատուկ ներգործությամբ: Ուստի և սրբության արժանանում են նրանք, ովքեր հավատով միավորվում են Աստծո տնօրինագործությանը և բարեպաշտ կյանքով շահում շնորհի մշտառկայությունը իրենց մեջ։

Աղբյուր՝ Daily worship բջջային հավելված

#սուրբպատարագ #քարոզ #եռաբլուր #տերզաքարիա #վարդանանք #liturgy
#surbpatarag #patarag #patarag #terzaqaria #terzakaria #surbpatarag #erablur

свернуть