Ποίηση: Κωστής Παλαμάς, Μουσική: Μιχάλης Τερζής, Ερμηνεία: Διονύσης Θεοδόσης, Φωνητικά: Δήμητρα Γαλάνη
Από την εκπομπή του Τάκη Κωνσταντακόπουλου «Στιγμές από το ελληνικό τραγούδι» του 1990, που ήταν αφιερωμένη στο συνθέτη Μιχάλη Τερζή. Ολόκληρη η εκπομπή είναι αναρτημένη εδώ [ Ссылка ] και αυτό το μελοποιημένο ποίημα είχε περιληφθεί στο δίσκο του 1984 «Όλη τη μουσική μες στην αγάπη βάλε».
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί ψυχή και με προσμένει,
το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα
στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ’ όλα του τα νιάτα.
Το σπίτι ας του νοθεύσανε το σχήμα και το χρώμα
κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα,
το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι σαν απάτητο με ζει και με προσμένει.
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί ψυχή και με προσμένει.
Επειδή δεν έχουμε τα πνευματικά δικαιώματα του μελοποιημένου ποιήματος ούτε της τηλεοπτικής εκπομπής δε δικαιούμαστε και δεν επιθυμούμε οικονομικό όφελος από το βίντεο.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ «ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΘΕΟΔΟΣΗ»
