W kryształach dźwięku
Autor: Ela i Jacek

Istniejącemu wewnątrz rzeczy.
Zasłoniętemu światła okiem.
W kryształach dźwięku owinięte.
Posyłam kwiaty łąki migotem.

Przed nienagannym Panem Całości.
za mgłami pragnień i złudzenia,
otwieram oczy ze słów zdziwienia,
na ostrych ścieżkach Jego miłości.

Pochylam głowę nisko – szczęśliwie,
przed klejnotami w Mlecznej Niniwie
i zbieram rosę z łodyg kosmosu,
żeby zapytać kwiaty Lotosu.

Na koło śmierci i narodzin,
nawijam fale bólu milczenia.
Wplątana w nieba korowody,
zaczepiam ręce o brzeg widzenia.

Nazbyt zmęczone i szukające,
pośród otchłani rozgwieżdżonej.
Amfiteatrem dźwięków Imienia,
stacza się serce w oku mgnienia.

Bose i małe.
Z piórem we włosach.
Wytraca światy oddechu lotem.
Rozcina błękit zapomnienia,
bawiąc się pracą nad powrotem.

свернуть