Skupina Astronawt - Ta ćma feat. SLA, Milena & Lil Handrij

written by: Matej Dźisławk & Lil Handrij
directed by: Clemens Jurk
[ Ссылка ]

supported by:
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]

follow us:
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]


Vocals: Milena Wowčerjec, Lil Handrij

Violin: Jurij Hantuš
Synth: Matej Dźisławk
Drums: Oliver Wilhelm Böhm

Arrangement: Christoph Reuter

Orchester Serbskeho ludoweho ansambla Budyšin

Dirigent: Georgios Balatsinos

1.Violin: Kamila Susłowicz, Hong-Huei Lin, Marzena Wysocka, Josef Farkaš

2.Violin: Julius Katona, Matthias Reichel, Jadwiga Simon

Viola: Artur Malinowski, Agata Juryš

Cello: Helfried Knopsmeier, Christian Rutenberg

Double bass: Jochen Hentschel

Flute: Marie-Luise Fritzsche

Oboe: Ralf Sarodnick

Clarinette: Erdmute Nitschke

Bassoon: Selma Westermann

Horns: Lutz Lehmann, Bernd Neffe

Trumpet: Emanuel Mütze

Trombone: Bernhard Ziesch

Drum: Benedikt Sauber

Recorded by: Oliver Wilhelm Böhm & Frank Peter

Recorded: 24. & 25.8.2022

Recorded at: Kunstinitiative "Im Friese" e.V., Schirgiswalde-Kirschau

Mastered by: Johannes Gerstengarbe, Ballroomstudios Dresden

Sorbian lyrics

Ta ćma, ta ćma tak wulka je, a zymny wětřik zadunje.
Wón puće je wšě zasypał, ze sněhom šćežki zamjetał.
Ach čakaj, čakaj, najlubši, za hórku měsačk hišće spi.
Wón na poł nocy zeschadźa a tebje domoj přewodźa.

W zymnym swěće žiwi smy, ja sym ja a ty sy ty.
Wosoba je jednotliwc, jeno sebje widźimy.
Morjo cuzych wobličow, pytam kupu, pytam schow.
Mjezwočo je tupy blak, w nocy našěr tak a znak.

W hołku, tołku wšědnoh dnja moja skromna postawa
po swěće so kradnywši łahodnje so pohiba.
Ale wulkich strachow móc njetraši mje, ani nóc.
Zbóžna mysl na tebje jasnje sapa w ćmowinje.

Nět stawaj, stawaj, měsačko, we spanju wjace njedlij so,
nět jasne pruhi rozsywaj a lubom šćežku pokazaj.
Za hórku měsačk slěborny tuž ze spanja so wutorhny.
Wón latarničku zaswěća a luboh domoj přewodźa.

Swěrnje swětłu sćěhować, ćěmnoće so njepodać,
krok za krokom dale sadźeć, póćmje nihdy pozastać.
Přeco twoje hesło bě. Lube a tež hrube dny -
ty mje stajnje pozbudźuješ, haj, mój pohon, to sy ty.

Hdyž so ruče zatepju, to ty mje z paslow wućehnješ
a kaž po kóždej poražce mi lubiš: jutře dobudźeš.
Haj, dobył pak ja nahle sym. Ty sy moja, to ja wěm.
Dušina to ćopłota, zyma njech so nawala.

Nět luby, luby, njedlij so a chwatnje domoj nawróć so
po jasnym swětle měsačka, kiž ćěmnu nóc ći wućěrja.
Tak přińdźe bórze hižo čas, zo nawróćiš so ke mni zas,
hdyž znowa wětřik zadunje. Ta ćma, ta ćma tak wulka je.

Štó nochcył něhdźe někoh měć,
samlutki nihdy nihdźe być?
Tež w hroznej třěskańcy
sej z ćopłej myslu rozum hrěć?

Rozum hrěć, rozum měć.
Domoj chcyć, domoj spěć.
Přez tu nóc, nocy móc
zasakle přec dale móc.

To je čłójka wusud, haj,
tuž lubym stajnje ruku daj.
Nichtó wobstać njemže sam,
naš swětny kraj njej swěta raj.

Na tebje pak móžu twarić.
Ty mi tež w šmjatku dariš
wšitko, štož mi pokaza,
haj, štó je moja zepěra.

свернуть