Nie wiadomo dokładnie, jak długo utrzymuje się odporność na ponowne zachorowanie na COVID-19. Wszystko zależy od szybkości mutacji wirusa, rodzaju tych mutacji, wyjściowego miana przeciwciał, trwania choroby oraz ciężkości jej przebiegu. Warto jednak wskazać, że miano przeciwciał nie może być jedynym wskaźnikiem odporności. Nawet przy "zerowym" stężeniu przeciwciał, komórki pamięci mogą utrzymywać się wiele lat, co przy ponownej infekcji, spowoduje szybkie wytwarzanie immunoglobulin, stawiając osobę, która już kiedyś chorowała, w zdecydowanie lepszej sytuacji, niż osobę, która choruje po raz pierwszy.

Nawet przy założeniu mało optymistycznego wariantu, że wirus mutuje szybko, a odporność trwa krótko, kolejne zachorowania powinny być łagodniejsze, a każde kolejne jeszcze bardziej łagodne, chyba że czas pomiędzy ponownymi reinfekcjami będzie bardzo długi (stopniowe wygaszanie odporności) lub powstanie nowy, pandemiczny wirus. Niektóre osoby, które ponownie zachorowały, przechodziły drugą infekcję ciężej. Może to być związane z niedostateczną stymulacją układu odpornościowego przy pierwszym zakażeniu. Nie wykluczone, że bezobjawowe przechorowanie, jak również ciężka postać choroby, mogą powodować powstawanie niskiego miana przeciwciał. W pierwszym przypadku wskutek słabego pobudzenia układu odpornościowego, a w drugim - w związku z dużym osłabieniem organizmu, wyniszczeniem, niedożywieniem itp., co ma ma niekorzystny wpływ na powstawanie przeciwciał i rozwój swoistej odporności.

Ostatecznie coraz większa liczba osób odpornych na wirusa, wskutek przechorowania lub zaszczepienia, powinna doprowadzić do wygaszania pandemii, jednak nie wyklucza to możliwości pojawiania się okresowych (sezonowych) epidemii, jak w przypadku grypy lub endemii na obszarach, na których ludzi są bardziej podatni na zachorowanie. Trzeba bowiem pamiętać, że nie tyle ważna jest liczba nowych przypadków i zachorowań, co liczba osób wymagających hospitalizacji lub użycia respiratora.

Należy jednak przygotować się na to, że wirus pozostanie już na stałe w populacji. Do tej pory całkowicie udało się wyeliminować tylko wirusa ospy prawdziwej i to po zakrojonych na dużą skalę, masowych szczepieniach, po wynalezieniu skutecznej szczepionki. Wielu wirusów: odry, ospy wietrznej, bakterii, takich jak krztusiec, nie udało się całkowicie wyeliminować, nawet po zastosowaniu skutecznych szczepień.

Miniaturka pochodzi z domeny Pixabay. Licencja Pixabay - darmowa do użytku komercyjnego. Nie wymaga przypisania.
DOBROWOLNE darowizny na rozwój kanału:
PKO Bank Polski S.A.: 16 1020 5297 0000 1802 0085 6575
W tytule: "Darowizna".

Piśmiennictwo:
1. Moderbacher CR, Ramirez SI, Dan JM, et al. Antigen-specific adaptive immunity to SARS-CoV-2 in acute COVID-19 and associations with age and disease severity. Cell, 2020, 183, 996-1012.
2. Gregory A. Poland et al.: SARS-CoV-2 immunity: review and applications to phase 3 vaccine candidates. Lancet, 2020; 396: 1595–606.
3. Wu LP, Wang NC, Chang YH, et al. Duration of antibody responses after severe acute respiratory syndrome. Emerg. Infect. Dis. 2007, 12, 1562-1564.
4. D. Blanco-Melo, B.E. Nilsson-Payant, W.-C. Liu, S. Uhl, D. Hoagland, R. Møller, T.X. Jordan, K. Oishi, M. Panis, D. Sachs, et al.
Imbalanced Host Response to SARS-CoV-2 Drives Development of COVID-19. Cell, 2020, 181, 1036-1045.

свернуть