Κάμε νανά να κοιμηθείς (Kame nana na kimithis)
Μουσική & στίχοι: Θανάσης Μωραΐτης /
Music & lyrics by Thanassis Moraitis
Τραγουδά η Λυδία Κονιόρδου / Sung by Lydia Koniordou
Πιάνο: Τάκης Φαραζής / Piano: Takis Farazis
Από το CD / From the CD
"Νάνι, γέλιο μου και φως μου, άσπρο γιασεμί του κόσμου"
-17 σύγχρονα νανουρίσματα*
"Sleep, my laughter and my light, white jasmine of the world"
-17 contemporary lullabies*
Πίνακας εξωφύλλου: Κώστας Τσόκλης /
Cover painting: Costas Tsoclis
Έκδοση / Realized in 2009
* Η παρτιτούρα καθώς και η διασκευή των Νανουρισμάτων για πιάνο κυκλοφορούν από τον Μουσικό εκδοτικό οίκο Κ. Παπαγρηγορίου - Χ. Νάκας / www.panasmusic.gr
* The full score and the reduction for piano are published by Papagrigoriou-Nakas Music house / www.panasmusic.gr
...............................
1. Κάμε νανά να κοιμηθείς και ’γώ διπλοφιλώ σε
των γιασεμιών την ευωδιά σου στρώνω και κοιμώ σε
και την αυγή χρυσό κλειδί μου φέρνουν και ξυπνώ σε
Να κοιμάται σαν πουλάκι
να ξυπνά με τ’ αηδονάκι, ω!
2. Αν κοιμηθείς ο κυρ βοριάς καράβι σου χαρίζει
στη Σίφνο και στην Αμοργό για να σε σεργιανίζει
στα κυματάκια του γιαλού θε να σε νανουρίζει
Να κοιμάται να μερώνει
να ξυπνά να μεγαλώνει, ω!
.............................
[Κείμενο του Θανάση Μωραΐτη από το ένθετο του CD]
Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα -αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι.
Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω να πίνουν νερό απ' την ίδια πηγή- τα μόνα τραγούδια που θα είχαν δικαίωμα να αξιώσουν τον χαρακτηρισμό ερωτικά, είναι τα νανουρίσματα. Κανένα υπονοούμενο, ούτε στα λόγια, ούτε στη μελωδική γραμμή που δεν είναι τίποτε άλλο από την ανεπαίσθητη και γνώριμη της ζωής ανάσα. Η μελωδία, απλώς, συνανασαίνει με το μωράκι, για να μην πω ότι είναι η ανάσα του γραμμένη σε νότες. Δεν έχει σχήμα, ούτε και σώμα• σαν τον έρωτα.
Τα λόγια, είναι λόγια τυφλού, που δεν είδε ποτέ το φως, τ' άστρι, το νιο φεγγάρι• γι' αυτό και τα μεγεθύνει. Που δεν γνωρίζει το χρώμα των γιασεμιών και της λεμονιάς• γι' αυτό δανείζεται τη μυρωδιά τους. Η αλήθεια της ζωής λέγεται σχεδόν με παραμύθια• όπως στον έρωτα. Γιατί δεν αντέχεται.
Ανυπαρξία πραγματικού ρυθμού• μόνον ο παντοτινός, ο συμπαντικός. Τόσο απαραίτητος που δεν τον προσέχεις καν. Το γαλάζιο έχει υποχρέωση να συζήσει με τη θάλασσα, κι άντε να το αλλάξεις.
Τα νανουρίσματα δεν είναι έκφραση του συναισθηματικού κόσμου της μάνας. Είναι η ηχώ μιας άλλης ζωής, η ηχώ του μωβ -τυχαία άραγε το σώμα των στίχων στα παραδοσιακά νανουρίσματα, με μικροπαραλλαγές, είναι ίδιο μ' αυτό των μοιρολογιών; Είναι το «σου τραγουδώ για να ζήσεις να με συνεχίσεις», το «σ' αγγίζω για να δώσω νόημα στα πόδια μου».
Τι μένει; Η μονοτονία των ιαμβικών δεκαπεντασύλλαβων, οι μυρουδιές και το θαύμα: ν' αποχωρήσεις φιλημένος και σιωπηλός.
www.thanassismoraitis.gr
