Παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό ρεπορτάζ που έκανε ο Τ. Δούσης στο Άμστερνταμ. Ο δημοσιογράφος επισκέφτηκε μαγαζιά της πρωτεύουσας της Ολλανδίας, τα περίφημα coffe shops, στα οποία πωλείτε νόμιμα επεξεργασμένη ινδική κάνναβη.
Πάει δηλαδή, σ’ αυτά ο πελάτης, στρίβει το τρίφυλλο του με «δαγκωμένη τζιβάνα», την «ακούει», χτυπάει για καπάκι μπακλαβά «για να πάνε τα ζαφείρια κάτω», «ακουμπάει την δούλεψη τους» και «την πουλεύει για φρέσκα». (λακιρντί της πιάτσα που θα έγραφε και ο Τσιφόρος).
Πέρα απ’ την πλάκα τώρα. Το εντυπωσιακό σ’ αυτό το ρεπορτάζ είναι τα στοιχεία που μας δίνει ο δημοσιογράφος και κάνουν σκόνη το ευρέως διαδεδομένο παραμύθι ότι τα «μαλακά» ναρκωτικά –αν μπορεί κανείς να ονομάσει το χασίς ναρκωτικό- οδηγούν στα «σκληρά».
Τα επίσημα λοιπόν στοιχεία –του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου για τα ναρκωτικά- λένε ότι στην Ολλανδία που επιτρέπετε νόμιμα η χρήση χασίς υπάρχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη χρήσης σκληρών ναρκωτικών, Μόλις 2,6 άτομα στους 1000 κατοίκους κάνουνε χρήση κοκαϊνης ή ηρωίνης στην Ολλανδία. Τα αντίστοιχα ποσοστά τώρα σε χώρες όπου είναι απαγορευμένη η χρήση χασίς. Στην Γερμανία είναι 3,2 άτομα, στα 1000, στην Γαλλία 4,3, στη Σουηδία 4,7 και στην Βρετανία 6,7. (Κρίμα που δεν έχει ποσοστά και για την Ελλάδα).
Κι ένα σχετικό χρονογράφημα
[ Ссылка ]
