Autorski tekst i aranżacja AI z poprawkami w Adobe Audition😊
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
Otwieram oczy i schodzę z łóżka,
Zakładam kapcie, choć za oknem zmrok.
Słońce jeszcze wstaje, świat budzi się powoli,
A ja w tej codzienności szukam chwili spokoju.
Myję zęby, piję herbatę,
Z rana smakuje jak śmietana, taka bogata.
Małe rytuały, co tworzą mój dzień,
W nich odnajduję prostotę potrzebną jak tlen.
Herbata z rana, smakuje jak śmietana,
Wszystko tak zwyczajne, a jednak ma swe prawa.
Każdy mały gest, każdy prosty ruch,
Tworzy moją przestrzeń, w której znajdę siebie znów.
Wychodzę z domu, z ludźmi się witam,
Uśmiech na twarzy, to moja tajna siła.
W każdym spojrzeniu, w każdym „dzień dobry”,
Buduję mosty, nawet gdy dzień nie dobry.
Prosta codzienność, w niej ukryta moc,
Każda chwila ma swój rytm, jak w spokojną noc.
I choć życie mija, czas płynie jak woda,
To w tych małych rzeczach odnajduję swoją drogę.
Herbata z rana, smakuje jak śmietana,
Wszystko tak zwyczajne, a jednak ma swe prawa.
Każdy mały gest, każdy prosty ruch,
Tworzy moją przestrzeń, w której znajdę siebie znów.
Czasem proste życie to największy skarb,
W drobnych czynnościach można odnaleźć czar.
Nie potrzebuję więcej, wystarczy ten rytm,
Gdy codzienność płynie, a w sercu spokój tkwi.
Herbata z rana, smakuje jak śmietana,
Wszystko tak zwyczajne, a jednak ma swe prawa.
Każdy mały gest, każdy prosty ruch,
Tworzy moją przestrzeń, w której znajdę siebie znów.
Otwieram oczy i schodzę z łóżka,
Zakładam kapcie, świat budzi się.
I choć dzień powtarza się jak stara pieśń,
To w prostocie życia, odnajduję swój sens.
