"Lasciate mi morire"
(Claudio Monteverdi, 1567 - 1643)

Η Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος
με τη διεύθυνση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου

Αύγουστος 1980
Διεθνής Χορωδιακή Εβδομάδα - Θεσσαλονίκης

Ίσως η ωραιότερη των εκτελέσεων...

Το αξιοσημείωτο της συγκεκριμένης εκτέλεσης είναι ότι η Χορωδία παίρνει μέρος σε διαγωνιστικό φεστιβάλ όπου, υποτίθεται, ότι η κριτική επιτροπή δεν επιτρέπεται να εκφρασθεί την ώρα της εκτέλεσης, παρά μόνο να σημειώσει τη βαθμολογία της.
Εδώ, το "μπράβο" που ακούγεται στο τέλος το φωνάζει ενθουσιασμένος ο Α.Π., μέλος της κριτικής επιτροπής.
Θα μπορούσε η Χορωδία εξαιτίας αυτού του γεγονότος να χάσει το βραβείο, το οποίο, τελικά, βεβαίως δεν έχασε αφού αντικειμενικά δικαιούτο...


««Ρίξε μου το στερνό σου βλέμμα,
αίμα στην άδεια μου καρδιά»
Σήμερα έχασα τον μουσικό μου πατέρα…
Τι να πουν τα λόγια…
Σημάδεψε ζωές, ψυχές, φωνές με ένα ήθος σπάνιο, μοναδικό…
Από τον Palestrina, τον Mozart, τον Puccini ως τον Λοΐζο, τον Britten και τους Beatles…
μας γέννησε, μας έπλασε έναν έναν…
Η «Αγία Τριάδα» είμαστε μια οικογένεια… τόσες γενιές, όλοι αδέρφια…
και σήμερα ορφανέψαμε…
Ευγνώμων για πάντα.
Εις το επανιδείν!»

Κάπως έτσι γράφουν οι χορωδοί, αποχαιρετώντας τον πολυαγαπημένο μας Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Σε μια εποχή που ο πολιτισμός βάλλεται πανταχόθεν, ο "θρυλικός" πια Βασίλης Παπακωνσταντίνου κατορθώνει να συγκεντρώνει τις ανά τα έτη δυνάμεις της Χορωδίας και να ψάλουν στη Β' Χριστουγεννιάτικη Θ. Λειτουργία. Μια χρυσή μέρα κάθε χρόνου στα πρακτέα της Χορωδίας, που την περιμένουν όλοι, απ' τον παλιότερο μέχρι τον νεότερο χορωδό κι όχι μόνο... Το ίδιο γίνεται και στα Εγκώμια εκάστου έτους. Είναι τα γεγονότα της χρονιάς, που ως ένα reunion, γεμίζουν την ήδη γεμάτη ζωή της Χορωδίας με τις ατέλειωτες αναμνήσεις που συνευρίσκονται σε μια θετική πανέμορφη χορωδιακή - υμνολογική συνεύρεση. Απ' τα μουσικά γεγονότα της πόλης μας που δεν έχουν βρεθεί πουθενά αλλού, αφού καμιά άλλη χορωδία δεν έχει παρουσιάσει τέτοια μακροβιότητα, υπό την καθοδήγηση του ίδιου, φωτισμένου, πείσμονος επί τω ποιοτικοτέρω και τελικά αποτελεσματικού μαέστρου.
(Μια τέτοια συνεύρεση, η θλιβερότερη, αυτή τη φορά, όλων, - δεκαπενταυγουστιάτικα; πρωτοφανές για τα δεδομένα της Χορωδίας! - έγινε πριν λίγες μέρες, όταν μαζευτήκαμε να αποχαιρετήσουμε οριστικά τον αγαπημένο μας δάσκαλο και να τον ξεπροβοδήσουμε απ' αυτόν τον κόσμο, για να ορίσουμε την επόμενη συνάντησή μας μαζί του, επάνω...)
* * *
«Η Χορωδία, που 53 χρόνια τώρα, γράφει την πολιτιστική ιστορία της Θεσσαλονίκης με τα πιο όμορφα γράμματα!!!» Η φωνή της τέχνης της προσευχής της Θεσσαλονίκης. Η φωνή που σε αναβιβάζει με τον τρόπο της στα ουράνια. Να νοιώθεις ότι προσεύχεσαι κοντά με τους αγγέλους. Ο Ναός της Αγίας Τριάδος κατάμεστος. Περιμένουμε όλοι να ξεκινήσει η Ακολουθία ή η Συναυλία. Και ξεκινώντας, νοιώθουμε όλοι πως η Χορωδία "λάμπει". Το ξεχωριστό ηχόχρωμά της, η ταυτότητα, η ζεστασιά της, αυτό το χρώμα που ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου της έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια, μας κάνουν να φτάνουμε στο τέλος και να μην έχουμε χορτάσει την πανδαισία.

Αγαπημένε μας Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ευχαριστούμε για τη σεμνή, αθόρυβη και ουσιαστική προσφορά σου στα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης με τη Χορωδία, που για 53 ολόκληρα χρόνια έγραψε την πολιτιστική ιστορία της πόλης με τα πιο όμορφα γράμματα, !!!

Αγαπημένε μας δάσκαλε, σε ευχαριστούμε θερμά γιατί δίνοντας τη ζωή σου στη Χορωδία, έδωσες ζωή στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας, στη ζωή της πόλης μας, στη ζωή του πολιτισμού και της καλλιέργειάς του καθώς και στην ολοκλήρωση της αγωγής της ψυχής μας.

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου!!!

свернуть