Jak już wspomniano, wielkość produkcji betonu towarowego w Polsce wynosi 25,3 mln m3 z perspektywą dalszych wzrostów do poziomu 27 mln m3. Aby lepiej zobrazować skalę produkcji, można powiedzieć, że wyprodukowanym w ostatnim roku w kraju betonem można by wypełnić 12,5 tys. pełnowymiarowych basenów olimpijskich.
Tak duża skala produkcji wiąże się z licznymi problemami logistycznymi. W kraju eksploatowana jest flota ok. 3,1 tys. betonomieszarek samochodowych, która każdego dnia wykonuje średnio 11 tys. operacji przewozu mieszanki betonowej. Jako że beton produkowany jest lokalnie, a średni promień działania sięga 25 km, przekłada się to na codzienny przebieg betonomieszarek w Polsce wynoszący 550 tys. km/dzień (165 mln km rocznie).
Mając na uwadze powyższe, SPBT podjęło działania zmierzające do zmiany rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Proponowane przez SPBT zmiany polegają na zwiększeniu limitu dopuszczalnej masy całkowitej dla czteroosiowych betonomieszarek samochodowych z obecnych 32 t do 34 t, ale z zachowaniem limitu nacisku na oś 9,5 t. Oznacza to w praktyce zmianę wielkości pojedynczego ładunku z obecnych 7,5 m3 do 8,5 m3 betonu.
Postulowane przez Stowarzyszenie zmiany poparte są doświadczeniami innych krajów o podobnym rozwoju technologii betonu (Austria, Holandia, Włochy) i pozwolą na zmniejszenie liczby operacji transportu betonu o ponad 400 tys. rocznie, co przełoży się na zmniejszenie przebiegu betonomieszarek o 20 mln km/r (52 x odległość Ziemia – Księżyc). W ocenie SPBT proponowane zmiany przyczynią się przez redukcję ilości przejazdów do poprawy bezpieczeństwa na drogach, a z drugiej strony pozytywnie wpłyną na ochronę środowiska (zmniejszenie w skali roku zużycia paliwa o 12 mln l ON, emisji CO2 o ok. 12% i zmniejszenie emisji hałasu) oraz zwiększenie efektywności wykorzystania posiadanej floty betonomieszarek przy jednoczesnym utrzymaniu obecnego limitu nacisku na oś 9,5 t, co stanowi gwarancję zapewnienia żywotności i kosztów utrzymania dróg na dotychczasowym poziomie.

свернуть