Alpakoterapia, czyli terapia z alpakami to dziedzina zooterapii. Terapia polega na współpracy terapeuty i pacjenta z alpakami, które w pozytywny sposób motywują do działania, wpływając na rozwój sfery emocjonalnej i poznawczej oraz poprawę samopoczucia pacjenta. Alpakoterapię stosuje się w rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jako metodę wspomagającą procesy terapeutyczne. Kontakt z alpakami w szczególności pozytywnie wpływa na dzieci. Dba o ich rozwój ruchowy, wspomaga budowanie samooceny dziecka oraz pewności siebie. Dodatkowo, dziecko opiekując się alpaką, uczy się empatii oraz odpowiedzialności za drugą istotę. Dlatego z pewnością można powiedzieć, że zooterapia wspomaga procesy wychowawcze i resocjalizacyjne.
Alpakoterapia to terapia wsparta towarzystwem alpak. Spokój, delikatne usposobienie i inteligencja tych zwierząt doceniana jest przez terapeutów oraz ich pacjentów, którzy dzięki tym zwierzakom czują się o wiele lepiej.

Dla kogo alpakoterapia?
Alpakoterapia w szczególności polecana jest dla osób z nerwicą, zaburzeniami lękowymi i depresją, autyzmem, ADHD i zespołem Downa. Wspomaga także rozwój dzieci, które mają problemy emocjonalne. Wspiera osoby doświadczone trudnościami życiowymi, załamaniem nerwowym bądź silnym stresem.

Ale nie zapominajmy, że alpakoterapia kierowana jest też do wszystkich, którzy po prostu złaknieni są kontaktu z tym niezwykle przyjemnym zwierzęciem.

Czytaj też: Czym jest empatia i dlaczego jest taka ważna?

Dlaczego akurat alpaki?
Alpaki to zwierzęta o spokojnej i łagodnej naturze. Nie są agresywne, dlatego wzbudzają tak dużą sympatię, szczególnie wśród dzieci. Są inteligentne i ciekawe otoczenia, a przy okazji łatwo się uczą. Mają bardzo miękkie oraz przyjemne w dotyku futro, które jest hypoalergiczne, co stanowi dodatkowy atut dla alergików.

Ich uroczy wygląd sprawia, że nie sposób się nie uśmiechnąć, a pozytywne usposobienie jest idealne dla usprawnienia rozwoju człowieka, dlatego alpaki coraz chętniej wykorzystywane są właśnie podczas terapii.

Ważne
Alpakoterapia nie może być stosowana jako samodzielna metoda leczenia, ale wsparcie terapii specjalistycznej.

свернуть