Miniatury filmów zostały wykonane samodzielnie przez autora niniejszego kanału lub pobrane na zasadzie CC0 (Creative Commons Zero) z domen publicznych i w żaden sposób nie naruszają niczyich praw autorskich.
Miód jest produktem pszczół i niektórych innych owadów, na przykład os. Miód składa się z glukozy – 30-40%, fruktozy – do 40%, sacharozy – do 20%, ponadto zawiera białko, enzymy, antybiotyki – defensynę 1 i apicydynę, witaminy A, B 1, B2, B 6, PP, P, polifenole, garbniki, flawonoidy, karoteny, minerały – miedź, cynk, żelazo, magnez, mangan, potas, sód i chlorki. Ponadto zawiera olejki eteryczne i terpeny o działaniu bakteriobójczym. Charakteryzuje się wysokim współczynnikiem osmotycznym.
Miód jest dozwolony do spożycia przez wszystkie grupy ludności, za wyjątkiem wegan. Wegetarianie nie powinni spożywać miodu spadziowego, który jest produkowany z wydzieliny odwłoka mszyc i czerwców żerujących na drzewach iglastych, i może być potraktowany jako produkt wyłącznie pochodzenia zwierzęcego. Miód mogą spożywać ludzie w każdym wieku, powyżej 3 roku życia, młodsze osoby nie powinny jeść miodu z powodu obecności laseczek Clostridium botulinum w miodzie, które powodują botulizm dziecięcy. Obecność zarodników C. botulinum stwierdza się w 7 do 20% miodów. Ponadto spożycie miodu powinno być ograniczane do 1 łyżki dziennie, wyjątkowo w okresie przeziębienia i grypy przez krótki czas można spożywać większe ilości, do kilku łyżek miodu dziennie. Spożywanie większych ilości miodu jest niezdrowe i szkodliwe.
Miód działa bakteriobójczo, grzybobójczo i hamuje rozwój wirusów dzięki zawartości antybiotyków, polifenoli, flawonoidów, ale głównie dzięki zawartości dużej ilości fruktozy i glukozy, które sprawiają, że działa silnie osmotycznie. Miód manuka działa bakteriobójczo ze względu na zawartość metyloglioksalu. Jednak jest to działanie wykazywane in vitro, brak danych wskazujących na działanie bakteriobójcze in vivo. Miód może być pomocny w czasie grypy, przeziębienia, kaszlu, zapaleniu gardła, ponieważ olejki eteryczne upłynniają wydzielinę, działają udrożniająco, zwiększają wydzielanie śluzu, działają przeciwbólowo. Działanie miejscowo antyseptyczne związane jest z obecnością olejków eterycznych. Dawniej miód stosowano z powodzeniem miejscowo w okładach na trudno gojące się rany, owrzodzenia, bakteryjne stany zapalne skóry.
Miód może być szkodliwy. Z powodu dużej zawartości fruktozy sprzyja otyłości, miażdżycy, cukrzycy, nasila rozwój retinopatii, neuropatii u chorych na cukrzycę, sprzyja powstawaniu niewydolności nerek u diabetyków, wywołuje stres metaboliczny i oksydacyjny, powoduje powstawanie AGEs, przyspiesza starzenie, powoduje zmiany w biocenozie jelita grubego. Miód jest dobrze tolerowany przez większość osób, będzie wywoływał dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego u pacjentów z SIBO oraz z nietolerancją fruktozy. Większe ilości miodu ze względu na efekt osmotyczny działają przeczyszczająco. Miód może być polecany osobom z zaparciami.
Metyloglioksal powstaje naturalnie w organizmie i jest uważany za związek toksyczny, organizm wykształcił enzymy – glioksalazę i oksalazę I w celu skutecznej utylizacji metyloglioksalu. Tak więc coraz więcej źródeł neguje prozdrowotne działanie miodu manuka, za wyjątkiem jego niewątpliwych właściwości bakteriobójczych. Nie powinien on być spożywany na co dzień przez długi czas, zwłaszcza przez osoby chorujące na cukrzycę.
Piśmiennictwo:
1. Crane E. Heinemann, London 1976; 173-4.
2. Pucek R. Leczenie miodem. Wyd. Baobab, Warszawa 2007.
3. Frank R. Miód. Odżywia, leczy, pielęgnuje. Wyd. RM, Warszawa 2008
4. Górkiewicz-Kot I. Prezentacja badań nad pozytywną rolą miodu w redukcji niekorzystnych objawów towarzyszących chorobom układu krążenia. Opracowanie wykonane w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii IK CMUJ w Krakowie dla firmy Huzar w Nowym Sączu, Kraków 2004.
