Subscribe: [ Ссылка ]
Tον Απρίλιο ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης και της Θεωρίας του Πολιτισμού στο Πολυτεχνείο Κρήτης, Θανάσης Μουτσόπουλος, συνεχίζει την περιδιάβασή του στον χώρο και την πορεία της δημόσιας τέχνης στην Ελλάδα, εξετάζοντας και αναλύοντας τη σχέση Αρχιτεκτονικής – Γλυπτικής, με αφετηρία πάντα το έργο του Γ. Ζογγολόπουλου.

Η δημόσια τέχνη στην Αθήνα μοιάζει με αδύνατη υπόθεση, συμπιεσμένη ανάμεσα στις αιώνιες μαρμάρινες προτομές και τις ανεξέλεγκτες επιγραφές στους τοίχους των πολυκατοικιών της. Μαζί με τον νεοκλασικό σχεδιασμό της, η Αθήνα κληρονόμησε και μερικές δεκάδες αγάλματα και προτομές αγωνιστών του ’21, Φιλικών και Φιλελλήνων. Στη συνέχεια, οι πολιτικοί αναδείχθηκαν (αναπόφευκτα) στους νέους ήρωες και δίπλα στις προτομές τους στήθηκαν και νέοι ανδριάντες στρατιωτικών, αλλά και δημάρχων, ποιητών, ηθοποιών.

Όμως, ο Μοντερνισμός του 20ου αιώνα επρόκειτο να δώσει νέες διαστάσεις στη γλυπτική. Τα πειράματα εμφανίστηκαν από τη Γαλλία έως τη Σοβιετική Ένωση, ώσπου κάποια στιγμή φάνηκε ότι το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στην καλλιτεχνική φόρμα, αλλά κυρίως εστιάζεται στον όλο και πιο αλλόκοτο ρόλο της μνημειακής τέχνης σε μια μητρόπολη και μια κοινωνία που άλλαξε δραστικά στη διάρκεια του τελευταίου αιώνα.
--
In April, taking as his starting point the George Zongolopoulos exhibition, Thanassis Moutsopoulos, Associate Professor of Art History and Theory of Culture, University of Crete, continues his series of lectures on the evolution of art in public space in Greece, examining the relationship of architecture and sculpture, always in conjunction with George Zongolopoulos’ work.

Public art in Athens seems an impossible affair, compressed in a Procrustean bed between the eternal marble busts and uncontrollable inscriptions on the walls of its apartment blocks. Together with its neoclassical design, Athens inherited a few dozen statues and busts of the warriors of the Greek Revolution of 1821, members of the Society of Friends (Filiki Eteria) and Philhellenes. Later on the new heroes were (inevitably) the politicians but, next to them, one could find memorial statues of young military men together with mayors, poets, actors.

The 20th century’s Modernism would add new dimensions in sculpture. The experiments appeared from France to the Soviet Union but, at some point, the problem seemed not to be limited to the artistic form, but it was mainly focused on the ever more peculiar role of monumental art in a metropolis and a society that changed drastically during the last century. The frenzied rhythms of contemporary urban life, the growing cocooning, the eclipses of public life and the new aesthetic standards make any bust seem incongruous.

Ακολούθησε το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος:
- Website: [ Ссылка ]
- Facebook: [ Ссылка ]
- Instagram: [ Ссылка ]
- LinkedIn: [ Ссылка ]

#SNFCC

свернуть