آینده ایران و آینده سازان ایران کودکان اویند
به گمان که اگر کسی در سال 1290 ایران ، می پرسید چرا کودک ( زیر 18 سال ) باید کار کند ؟ ، پرسشی نادرست پی ریزی کرده بود.
این فیلم برای حمایت ازکودکان کار ساخته شده.خواهشمندیم که فیلم را ببینید و برای دیگر دوستانتان نیز بفرستید .
پیشکش به دلهایی که برای اشک بیگناهان هنوز میتپند.
مشاهدات تاریخی حکایت از این دارد که اگر چه نفرات بیشتری از کودکان ( در سنجش با آغاز سده ) امکان ورود به مدرسه را می یابند؛ اما این جریان ، به کاهش تعداد کودکان کار نیست. زیرا در طی این سالها با افزایش خدمات بهداشتی ، از مرگ و میر نوزادان کاسته می شود و نرخ امید به زندگی نیز افزایش می یابد. با کاهش میزان مرگ و میر، نرخ رشد جمعیت وهمینگونه در میان کودکان نیز فزونی می یابد. بخشی درخور پروا از این کودکان در نیمه ی نخست سده ، هم چنان توانایی رفتن به مدرسه ندارند و به ناگزیر، کودک کار باقی می مانند اما وضعیت درباره کودکان مدرسه رو نیز چندان خشنودآور نیست زیرا بخش
چشمگیری از آنان در کنار مدرسه و یادگیری، کار نیز می کنند و بیشترشان آموزش را در میانه راه، رها می کنند. به گفته دیگر اگر چه به نظر می رسد در آغاز سده ، جامعه ازچارچوب فکری زیستن و بقاء در حال فاصله گرفتن است اما هم چنان در مرحله گذار قرار دارد.
ویژگی دیگر این بازه زمانی ، تغییر ماهیت کار کودک است: اگر تا پیش از این ، کودکان در حوزه ی کشاورزی و دامداری کار می کردند، بتدریج فروشندگی خرده پا و پس از آن ورود به کارگاه های کوچک تولیدی( مانند قالیبافی ، کوره پزی، سفالگری و غیره) نیز بدان اضافه می گردد.
نکته ای که در این میان نباید نادیده گرفت وضعیت کودکان دختر است: در وضعیت کار این نوع کودکان ، به دلیل گسترش بالای ازدواج در سنین پایین و نیز فعالیت های خانه داری، تغییر چندانی دیده نمی شود.
اگر چه حضور آنان در مکان های محصور خانوادگی( مانند نشستن در پای دار قالی در خانه ) مشهود است.
هنوز آماری از میزان شیوع و بروز کودک کار در نیمه اول قرن در دست نیست.
