بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی (به ترتیب ۶ و ۹ اوت ۱۹۴۵) دو عملیات اتمی بودند که در زمان جنگ جهانی دوم به دستور هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، علیه امپراتوری ژاپن انجام گرفتند. در این دو عملیات، دو بمب اتمی به فاصله ۳ روز روی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی انداخته شد که باعث ویرانی و کشتار گسترده شهروندان این دو شهر گردید. حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر در اثر این دو بمباران اتمی جان باختند که شامل ۲۰٬۰۰۰ نظامی ژاپنی و بقیه را شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند. بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و بقیه تا پایان سال ۱۹۴۵ بر اثر اثرات مخرب تشعشعات رادیو اکتیو جان خود را از دست دادند. دولت ژاپن ۳۷۰ هزار نفر《قربانی بمب اتم》را تا سال ۱۹۸۰ میلادی ثبت کرده است.(این رقم بسیار کمتر از تعداد واقعی قربانیان است؛زیرا شرط ثبت رسمی با این نام، داشتن دو شاهد غیر خویشاوند بود که برای بسیاری از قربانیان غیرممکن بود.)
بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناگاساکی تا به امروز تنها موارد استفادهٔ جنگی از سلاح هسته‌ای در جهان است ویکی از بزرگترین فجایع در تاریخ بشر به شمار می آید.
پس از این دو بمباران، دولت امپراتوری ژاپن تسلیم بی قید شرط را پذیرفت و جنگ جهانی دوم پایان یافت.
هدف اصلی آمریکا از این حمله به پایان رسیدن سریع تر جنگ و عدم شراکت با شوروی در اشغال ژاپن بود زیرا شوروی مدتی پیش از بمباران اتمی به ژاپن اعلام جنگ داده بود و به مواضع ژاپن در منچوری حمله برده بود.
