"...
Meyhane, durmaktır... Durup bir nefes almak, kendin olmaktır. Bir kış günü, baharla dolmaktır. Meyhane çifttir, meyhane tektir, meyhane beklemektir; erguvanın düşüşünü, sevgilinin dönüşünü... Meyhane derttir, dermandır; meyhane ağlamaktır, gülmektir meyhane, çok gülmektir, çok çok gül... -de siz biraz önce ağalmıyor muydunuz?-, işte bir öyledir, bir böyledir meyhane... Süreya'dır... Aşk'tır... Şiirdir... Birinci Yenidir, İkinci Yenidir... 3, 4, hep yenidir... Meyhane sadedir, şıktır, dalgalıdır, düzdür, iddialıdır; evet iddialı bir saç. Meyhane dostluktur -da dikkatim saça gitti; hayli iddialı bir saç-. Saçmaktır meyhane, saçmaktır, dökmektir; içinde ne varsa dökmektir. Ve toplamaktır; hep birlikte... Hatırlamaktır meyhane, mavidir, mavi. İzmir'in dağlarından görünen, Ege kadar mavi, bir sızıdır meyhane. Ağrıdır; düz olabildiğine beyaz, ve beyazların arasında bir kırmızıdır... Meyhane karşılıklı saygı, karşılıksız, sevgidir; duruştur. Meyhane, her halinle senin sen, seninsen, senin sen, senin... Sen olduğun yerdir!.."
