دورهٔ امروز از «نسناسها» و «ناسها» فراتر نرفته و به «آدمها» نرسیده است و همین، مایهٔ شکوا و گلایه در این ناسوت غربت سخت، شده است:
گر جهان بهتر از این بود و بشر عاقل و پاک
بهتر از این شده بود، نه؟ ز چه شد دار تو دوست
چیرگی همین نسناسها و ناسها خطی از ظاهرمداری در فقه و دیگر دانشها و همچنین امتدادی از بازیمحوری ساخته و دنیا را ـ که میتواند رهبری انسان کامل با آن باشد ـ به بازیچهای زوالپذیر و محبوس در دهر تنزّل داده است؛ در این حیاتِ بازیمدار و سطحینگر، حتی خوبیها نیز بازی داده میشود و پیشتازانِ چنین دنیایی چون دَمِ آگاهیبخش حقتعالی را با خود ندارند و از عنایت او محرومند، راه پس و پیش را نمیشناسند و همه را به گمراهی میبرند.در برابر این نسناسها و ناسهای ظاهرگرا باید «علم» و «قدرت» داشت تا به امنیت رسید. ضعیف بهخصوص در زیر گیوتینِ صنعت ظاهرگرایان سطحیاندیش، قربانی و هدر است
منبع : چشم انداز کلیات دیوان نکو
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام
