— Гэты верш! Я напісаў яшчэ год таму, ў восені 23 года, якраз толькі на яе пачатку, але... За неякіх абставін Я не змог яго апублікаваць, і вось ўжо толькі зараз, калі Я сядзеў у парку, ды глядзеў на пажаўцешае лісьця, і у гэты момант Я ўспомніў гэты верш і зноў напісаў яго ў свайму блакноце, але... Потым Я падумаў і вырашыў: Што проста напісаць тое што ўжо калісьці напісаў, было не вельмі, і таму, Я дапісаў яго, тым самым палепшаўшы, ўсё што Я (дапісаў) на дадзены момант, пачынаецца ад “Падарункі ты свае...”
Так што неяк так сябры, і памятайце, Восень яна сапраўдная прыгажуньня, не абражайце й не крыўдзіце яе, а паважайце ды прымайце мудрасць што яна вам дае.

свернуть