شادی صدر در گفت‌وگو با برنامه صفحه دو بی‌بی‌سی درباره چالش‌های پیش روی گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشری ایران می‌گوید: «فکر می‌کنم این انتقاد که نهادهای بین‌المللی یک‌طرفه هستند یا روی مسائل ایران خیلی تمرکز زیاد دارند و نقض حقوق بشر در کشورهای دیگر را نمی‌بینند، خیلی نقد به‌جایی نیست. وقتی راجع به حقوق بشر حرف می‌زنیم، فقط راجع به زندانیان سیاسی حرف نمی‌زنیم؛ ما راجع به حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حرف می‌زنیم. ما راجع به حق برخورداری از آب آشامیدنی سالم حرف می‌زنیم. اینها بخشی از حقوق بشر است. حق برخورداری از مسکن متناسب، حق برخورداری از یک محیط زیست و هوای پاک... اینها مواردی است که جزء حقوق بشر است.
صرف‌نظر از این‌که جامعه جهانی چه برخوردی با جمهوری اسلامی دارد، موارد نقض حقوق بشر در ایران به حدی هولناک، تکان‌دهنده، گسترده و وسیع است که جمهوری اسلامی با توجیهات سیاسی نمی‌تواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند و هم‌چنان با مصونیت به روند نقض حقوق بشر ادامه دهد. متاسفانه کسانی که به دولت روحانی رای دادند یا طرفدار گفتمان تقویت اصلاح‌طلب‌ها علیه اصول‌گراها یا محافظه‌کاران هستند، در تمام این سال‌های گذشته به‌جای این‌که در کنار مدافعان حقوق بشر بایستند، به توجیه نقض حقوق بشر مشغول بوده‌اند. در وقایع دی‌ماه ۹۶، دیدیم که چطور سرکوب تظاهرات‌کنندگان از سوی نه فقط اصلاح‌طلبان حتی بسیاری از روزنامه‌نگارها و نیروهای مترقی که انتظار حمایت از آنها می‌رفت، توجیه شد و در واقع جمهوری اسلامی دست بازتری پیدا کرد تا احکام سنگینی را علیه دانشجوبان و معترضان صادر کند.
فکر می‌کنم مهم‌ترین موضوعی که گزارشگر جدید ویژه سازمان ملل در مورد ایران باید به آن بپردازد، علاوه بر همه مواردی که گزارشگرهای دیگر به آن پرداخته‌اند، موضوع حقوق اقتصادی و اجتماعی مردم است. مسئله حق آب، مسئله فقر گسترده و مسئله مسکن است…همه اینها مواردی هستند که حقوق میلیون‌ها نفر در ایران را روزمره نقض می‌کند و کمتر گزارشگری تا حالا به این موضوع پرداخته است.
