Warszawskie Powązki to niezwykła narodowa nekropolia, na terenie której znajdują się bezcenne dzieła sztuki upamiętniające spisaną – i przekazywaną ustnie – historię Warszawy oraz całej polskiej kultury. Miejsce wyjątkowe i ważne dla mieszkańców tego miasta. W sposób szczególny widzimy to każdego roku w okolicy Dnia Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego (tzw. Święta Zmarłych), podczas odbywającej się tu w 2023 roku po raz 49. kwesty powązkowskiej. W tych dniach ludzie świata kultury i licznie biorący w tej kweście udział warszawianki i warszawiacy spotykają się nie tylko po to by wspierać renowację bezcennych powązkowskich pomników, ale także po to, by znowu - i czasami tylko właśnie w tych dniach w roku - być razem, by rozmawiać, wspominać zmarłych bliskich, ale i spoza kręgu rodzinnego, opowiadać historię Polski i Warszawy, dawać świadectwo tego, że tradycja kwestowania na Starych Powązkach - niematerialne dziedzictwo Warszawy - jest ciągle żywa i przekazywana kolejnym pokoleniom. Wielu nie wyobraża sobie, że mogłoby w tych dniach ich zabraknąć na kweście, gdyż jest to silny element ich rodzinnej, jak również szerszej niż rodzinna, wspólnotowej tradycji. O jej sile i wyjątkowości opowiemy w dzisiejszym odcinku.

Cykl „Niematerialna Warszawa" poświęcony jest niematerialnemu dziedzictwu stolicy. Staramy się uchwycić przekazywane międzypokoleniowo praktyki, tradycje i zwyczaje budujące warszawską tożsamość, a także kształtujące związek mieszkanek i mieszkańców z miastem. Punktem wyjścia jest raport „Niematerialna Warszawa: Tradycje, zwyczaje, praktyki we współmieście" przygotowany przez Ewę Klekot oraz Hannę Schreiber, w ramach prac Zespołu ds. niematerialnego dziedzictwa kulturowego Warszawy, powołanego w 2020 roku z inicjatywy Artura Jóźwika, dyrektora Biura Kultury m.st. Warszawy. Autorki łączą idee zawarte w Konwencji UNESCO z 2003 roku w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z wytycznymi najnowszej polityki kulturalnej miasta stołecznego Warszawy z 2020 roku. Oba te dokumenty kładą nacisk na współdziałanie, wspólnotę, współpracę i współtworzenie, a także — współczesność. Dziedzictwo niematerialne to bowiem taki sposób tworzenia kultury, który wykorzystuje przeszłość, by w teraźniejszości budować więzi społeczne sięgające w przyszłość.


Scenariusz: Jerzy Kisielewski, Agnieszka Uścińska
Reżyseria: Agnieszka Uścińska
Zdjęcia: Jarek Wątor
Prowadzenie: Jerzy Kisielewski
Sondy: Agata Kucharska, Agnieszka Uścińska
Montaż i realizacja: Agnieszka Uścińska, Jarek Wątor
Korekcja barwna: Rajmund Biniszewski
Operatorzy kamer: Jatek Wątor, Artur Michalik, Michał Pałka-Keff
Dźwięk: Piotr Tuśnio
Światło na planie: AMG
Obsługa planu: Hubert Biniszewski
Oprawa graficzna: Bartłomiej Niemkiewicz
Ikonografia: Władysław Migacz, Weronika Komorowska, Agnieszka Uścińska
Kierownictwo produkcji: Weronika Komorowska
Produkcja: Dom Spotkań z Historią

свернуть