سعید خلیلی، وکیل امید کوکبی:«با نظر موافق رییس قوه قضاییه، امید کوکبی مشمول آزادی مشروط شده است و دیگر به زندان باز نمی گردد.» امید کوکبی، ۳۴ ساله فیزیکدان نخبه ایرانی در د‌یماه ۸۹ برای دیدار خانواده‌‌اش به ایران آمده بود که دستگیر شد و به اتهام جاسوسی و ارتباط با دولت متخاصم یعنی آمریکا و کسب مال نامشروع به ۱۰ سال زندان محکوم شد. او در سال ۹۲ در زندان اوین به سرطان کلیه مبتلا شد و نهایتا در اردیبهشت ۹۵ تحت عمل جراحی قرار گرفت. کوکبی در نامه‌ای از داخل زندان نوشت که حکم زندانش برای مجبور کردن او به همکاری با نهادهایی بوده که به سود ایران و جهان عمل نمی‌کنند. کوکبی در نامه‌ای از داخل زندان نوشت که حکم زندانش برای مجبور کردن او به همکاری با نهادهایی بوده که به سود ایران و جهان عمل نمی‌کنند. به نوشته کوکبی، مراکز امنیتی و نظامی از سال ۸۴ به او می‌گفتند که اگر در پروژه های هسته ای و نظامی همکاری کند، ایران همه هزینه‌های تحصیل او را می‌دهد. کوکبی با رتبه ۲۹ کنکور، ابتدا در دو رشته فیزیک کاربردی و مکانیک در دانشگاه صنعتی شریف تحصیل کرد. سپس از کاتالونیای بارسلونا فوق لیسانس فوتونیک گرفت و در هنگام بازداشت، دانشجوی دکترای فیزیک اتمی دانشگاه «آستین» تگزاس بود. به نوشته کوکبی، مراکز امنیتی و نظامی از سال ۸۴ به او می‌گفتند که اگر در پروژه های هسته ای و نظامی همکاری کند، ایران همه هزینه‌های تحصیل او را می‌دهد. کوکبی یک روز قبل از بازداشت به دعوت چند باره معاون سازمان انرژی اتمی ایران برای همکاری پاسخ منفی داده بود. ۳۳ نفر از برندگان نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۴ در نامه‌ای به علی خامنه ای خواستار آزادی کوکبی شدند، نامه‌ای به رهبری که مثل همیشه بی جواب ماند. کوکبی برای امتناع از به کارگیری تخصص علمی‌اش در آن چه مضر به حال بشریت است، جایزه‌های «آزادی و مسوولیت علمی» (۲۰۱۴) و جایزه «ساخاروف» (۲۰۱۳) را دریافت کرد. او به رغم بیماری در دوران زندان خود بیکار ننشست و زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، ترکی و چینی به زندانیان آموزش داد. کوکبی همچنین کتاب «اطلس حقوق بشر» را با همکاری مهدی خدایی در دوران زندان تهیه و منتشر کرد.
