واژه آپارتاید از نظر لغوی یعنی جداسازی و جدا کردن که در سیاست نیز به همین معنیست.
«آپارتاید» عمدتا در ارتباط با تبعیض نژادی علیه سیاهان در آفریقای جنوبی که به شکل دولتی، سیستماتیک و قانونی اجرا می‌شد مطرح می‌شود.
پیامدهای تبعیض علیه سیاهان به جنبش‌های جهانی ضدآپارتاید منجر شد و سرانجام در سال ۱۹۹۰ پس از سال‌ها مبارزه و انزوای رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی، نلسون ماندلا مبارز آزادیخواه از زندان ۲۷ ساله آزاد شد و «کنگره ملی آفریقا» در سال ۱۹۹۴ به پیروزی انتخاباتی دست یافت. ماندلا تا سال ۱۹۹۹ رئیس جمهور این کشور بود و به عنوان یکی از نمادهای مبارزه با آپارتاید در ۵ دسامبر ۲۰۱۳ چشم از جهان فرو بست.
اگرچه «آپارتاید» عمدتا با بارِ نژادیِ آن شناخته شده اما نظام جمهوری اسلامی، آن را بسیار فراتر از نژاد، به شکل دولتی، سیستماتیک و قانونی اجرا می‌کند.
آپارتاید در ایران از عنوان «جمهوری اسلامی» آغاز می‌شود:
نظامی که نه بشری نه ایرانی نه شهروندی بلکه «دینی» و «اسلامی» است! همانطور که رژیم آفریقای جنوبی نه بشری نه آفریقایی نه شهروندی بلکه «نژادی» و «سفیدپوست» بود!
قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز بر این جداسازی یا آپارتاید تأکید می‌کند از جمله:
جداسازی مسلمان و غیرمسلمان
جداسازی غیرمسلمانان (برای نمونه: مسیحی و یهودی و زرتشتی از بهایی و بی‌دین)
جداسازی مذهب جعفری اثنی عشری از دیگر مذاهب اسلامی
جداسازی مسلمان جعفری اثنی عشریِ خودی از غیرخودی
جداسازی مرد از زن و به نوبه‌ی خود: مرد و زن مسلمان از مرد و زن غیرمسلمان و...
جداسازی «ایران اسلامی» از ایران ملی و میهنی
جداسازی «ایران اسلامی» از کشورهای اسلامی
جداسازی «ایران اسلامی» از جهان غیراسلامی
و...
یکی از دلایل شکاف عمیق بین حکومت اسلامی و جامعه و همچنین پراکندگی اجتماعی همین جداسازی‌هاست. اگرچه مقابله با این آپارتاید فراگیر دشوار است اما انسان و جوامع همواره میل به همگرایی و آزادی و امنیت و رفاه دارند و آپارتاید تمام‌عیار جمهوری اسلامی نیز مانند آپارتاید نژادی در آفریقای جنوبی مخالفانش را در خود پرورش داده و به پایان می‌رسد!
#فکر_کنیم
#کیهان_شما_کیهان_لندن
[ Ссылка ]
