Będąc kontynuacją omówienia strony podmiotowej, wykład poświęcony jest drugiemu zasadniczemu komponentowi tego zagadnienia – nieumyślności. Rozpoczyna się pytaniem, dlaczego przy okazji definiowania nieumyślności posłużono się odniesieniem do reguł postępowania ze swej natury mających przedmiotową charakterystykę. Porusza głośny w debacie popularno-naukowej temat zabójstwa drogowego. Wskazuje na dwie postaci nieumyślności – świadomą i nieświadomą nieumyślność, wracając do problemu delimitacji tej pierwszej względem zamiaru wynikowego, traktując jednak ten problem z odmiennej perspektywy i bazując na przekazanych wiadomościach z zakresu nieumyślności. Omówiona w ramach wykładu zostaje również konstrukcja modelowego wzorca osobowego w tym przedstawione zostaje ujęcie funkcji tej konstrukcji zaprezentowane przez Mateusza Rodzynkiewicza.

свернуть