اجتماع ۷ آبان ۱۳۹۵با شرکت هزاران ایرانی در کنار آرامگاه کورش کبیر در پاسارگاد بازتاب گسترده‌ای در میان ایرانیان داخل و خارج کشور داشت.
این مراسم برای بزرگداشت آنچه «روز کورش» نامیده شده است برگزار شد و طی آن مردم شعارهای گونوگونی سر دادند که شاید شاخص‌ترین آنها «ما ایرانی هستیم عرب نمی‌پرستیم» و یا «ایران وطن ماست، کورش پدر ماست» بود.
این مراسم با واکنش منفی برخی از معممین روبرو شد و به دستگیری عده‌ای از شرکت‌کنندگان انجامید. این اجتماع نشان داد که با وجود تلاش ۳۷ ساله حاکمیت اسلامی برای زدودن آثار ناسیونالیسم از جامعه ایران، ایرانیان کورش بنیانگذار سلسه شاهنشاهی هخامنشی را نه تنها سمبل ملی‌گرایی و عظمت ایران باستان می‌دانند بلکه از آن به عنوان وزنه‌ای در برابر حاکمیت دین بر جامعه ایران استفاده می‌کنند.
بیژن فرهودی در مورد برخی جنبه‌های زندگی این چهره محبوب تاریخی با دکتر محمود کویر کارشناس تاریخ و ادبیات گفتگو کرده است.
● دکتر محمود کویر: به نظر من بیشتر از آنکه کوروش را به عنوان یک پادشاه نگاه کنیم، به عنوان یک فیلسوف و یک جهانگشا و یک مدیر باید نگاه کنیم. مدیریتی که کوروش داشت باید مورد توجه قرار گیرد
● فکر می‌کنم این موضوع در ذهنیت کوروش گذشته است که: من با یک جامعه‌ی چندفرهنگی رویرو هستم که دین و زبان مردم آن با هم تفاوت دارد و می‌خواهم اینها را متحد کنم و بر تمامی اینها حکومت کنم
● در سرزمین پهناور تحت حکومت کوروش چیزی به اسم زبان رسمی و دین رسمی وجود نداشت. او توانست به مدت سی سال بدون اینکه هیچ شورش و طغیانی روی دهد این حکومت را اداره کند
● اندیشه‌ی لازم بود که بتواند این سرزمین پهناور و اقوام مختلف را، از نزدیکی مرزهای چین تا مصر را کنترل کند
