پروتکل IPv4 چیست؟
IPv4 در سال ۱۹۸۳ معرفی شد و تا امروز در حوزهی آدرسدهی اینترنتی پروتکلی پیشرو بوده است. این ساختار از سیستم آدرسدهی ۳۲ بیتی استفاده میکند و تقریبن ۴,۳ میلیارد آدرس IP منحصربهفرد را ارایه میدهد. اگرچه در روزهای نخستین شکلگیری یا رواج اینترنت، این ساختار آدرسدهی کافی به نظر میرسید، اما با رشد تعداد دستگاههای متصل به اینترنت، ساختار آدرسدهی IPv4 دیگر نمیتواند پاسخگوی نیازهای همهجانبهی سرویسها و کاربران باشد.
پروتکل IPv6 چیست؟
IPv6 برای رفع محدودیتهای نسخهی قبلی خود یعنی IPv4، با هدف اولیهی پیشگیری از اشباعشدن آدرسها توسعه داده شد. سیستم آدرسدهی ۱۲۸ بیتی IPv6 به گونهای طراحی شده است که بتواند آرایههای متنوع و رو به رشد دستگاهها در عصر اینترنت اشیا و فراتر از آن را در خود جای دهد. IPv6 دارای ویژگیهایی کاربردی متعددی است که آن را به یک پروتکل جذاب تبدیل میکند. برخی از مهمترین آنها را در ادامه نام میبریم.
پیکربندی خودکار و آسان
آدرسدهی گسترده و مقیاسپذیری بالا
ساختار هدر ساده و کارایی بهتر
بدون نیاز به ترجمه آدرس شبکه (NAT)
امنیت پیشرفتهتر با پشتیبانی از IPsec
مکانیسمهای انتقال برای تسهیل همزیستی با IPv4
