Co prawda o tej porze trwa sezon na borowiki, czyli prawdziwki, ale przy okazji grzybobrania możemy spotkać w lesie inne grzyby, jadalne i niejadalne. Te z czerwonym kapeluszem w białe kropeczki szczególnie przykuwają nasz wzrok. Stare owocniki muchomora czerwonego nie są takie ładne, jak młode muchomorki.
Muchomor czerwony (Amanita muscaria)

Owocnik - czerwony lub pomarańczowy, pokryty białymi plamkami; w stadium młodocianym pojawia się jako biała kulka, wkrótce rozwija się w kapelusz 5-15 cm średnicy; biala osłona rozpada się na białe płatki, które zostają przyczepione do powierzchni kapelusza; skóra błyszcząca, ściągalna, w czasie wilgotnej pogody lepka; brzeg kapelusza długo gładki, u starych okazów prążkowany.

Blaszki - białe do kremowych, dość gęste, brzuchate, wolne.

Jadalność: muchomor czerwony zawiera niewielką ilość trującej muskaryny, ale zaliczany jest do grzybów trujących.

Typ grzyba: blaszki

Trzon - biały lub żółtawy; 6-15 cm x 15-30 mm; cylindryczny; podstawa bulwiasta, kulista do jajowatej.

Pierścień - wyraźny, biały lub białożółtawy, zwieszony, nieprążkowany, brzeg pierścienia biały lub żółtawo ząbkowany.

Miąższ - bez smaku i zapachu, pod skórką kapelusza żółtawy.

Wysyp zarodników - biały.

Występowanie - bardzo pospolity. Owocniki wyrastają pojedynczo i w grupach, od lata do jesieni, w lasach iglastych i liściastych, często na kwaśnych glebach, często w towarzystwie brzóz.

Zastosowanie - niejadalny, trujący.

@aordycz

свернуть