Πυρήνας και πεµτουσία αυτού του πλούσιου, πρωτότυπου και µε βαθιές ρίζες στην ελληνική µουσική παράδοση έργου του, αποτελεί το τραγούδι, τόσο σαν µελωδία όσο και σαν ενότητα λόγου και µουσικής. Έτσι και τα πολυάριθµα τραγούδια του Μίκη βρίσκονται στο επίκεντρο της µουσικής του δηµιουργίας, όχι βέβαια λόγω του µεγάλου τους αριθµού, ούτε ακόµα λόγω της αναµφισβήτητής ποιότητάς τους, αλλά κυρίως λόγω της µεγάλης απήχησης που είχαν σ’ έναν ολόκληρο λαό. Τα
τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη, όπως είναι γνωστό, τραγουδήθηκαν από το σύνολοτου ελληνικού λαού, έγιναν κτήµα του. Όµως ο Μίκης Θεοδωράκης προσέφερε και µεγάλες υπηρεσίες τόσο στον ελληνικό λαό, που του έδωσε την ευκαιρία να τραγουδήσει τραγούδια ποιότητας , όσο και στην νεοελληνική ποίηση, κάνοντας την µε τη µουσική του πιο άµεσα προσιτή, ευρύτερα γνωστή. Με την απλή, αλλά συναρπαστική µελωδία του κατόρθωσε να µεταπλάσει τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο
στην ενότητα τραγούδι, ξαναδίνοντας του αυτό που κάποτε είχε , και µε την πάροδο του χρόνου έχασε: την µουσικότητα. Μέσω της µελωδίας του µεταδίδονται και συλλαµβάνονται άµεσα τα ποιητικά µηνύµατα, τα ποιητικά νοήµατα. Προς αυτή την κατεύθυνση ο Θεοδωράκης επηρέασε πολλούς νεώτερους Έλληνες συνθέτες δηµιουργώντας “Σχολή”.
Ως πραγµατικός καλλιτέχνης- δηµιουργός ξεπερνά τις αντιθέσεις και τις µετατρέπει σε µία ανώτερη καλλιτεχνική ενότητα, όπου η έκφραση του υποκειµένου και της ατοµικής µοίρας µεταφέρονται στη σφαίρα του
πανανθρώπινου, δίνοντας βέβαια µεγαλύτερη έµφαση στον Έλληνα άνθρωπο, στην ελληνική του υπόσταση.
