رضا دقتی در رابطه با کتاب "رضا جنگ و صلح"، که نتیجه ی ۳۰ سال کار او در جبهه‌های جنگ و لحظات صلح است صحبت می‌کند.
بیش از سه ده است که رضا دقتی تاریخ را با دوربینش ثبت می‌کند و با عکس‌هایش بر زخم‌های اجتماعی انگشت میگذارد تا داستان آنها را به گوش جهان برساند.
[ Ссылка ]
رضا دقتی (۱۳۳۱ ـ زادگاه تبریز)، فتوژورنالیست فرانسوی ـ ایرانی تبار در مجلۀ "نشنال جئوگرافی" است که در جهان او را با نام رضا می‌شناسند. رضا از ۱۴ سالگی عکسبرداری را آغاز کرد و سپس در دانشگاه تهران به فراگیری معماری پرداخت. رضا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران بیشتر به عکسبرداری معماری گرایش داشت اما همزمان با درگیری‌های انقلاب ۱۳۵۷، وی به عکسبرداری خبری روی آورد. رضا دقتی از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰، برای مجله نیوزویک، مجموعه عکسهای فراوانی از تمام وقایع بعد از انقلاب از جمله درگیری‌ها و کشتار در ترکمن صحرا و کردستان تهیه کرد. ناسازگاری عکسهای او با خواست حکومت اسلامی، موجب ممنوع الدوربین شدن و پیامد‌های نامطلوب برای او شد. در بهار سال ۱۳۶۱ وی را مجبور به ترک ایران کرد. تا اواخر سال ۱۳۷۰ به عنوان خبرنگار مجله نیوزویک و بعد برای مجله ی تایم و لایف به پوشش خبری حوادث خاورمیانه، آفریقا و آسیا ادامه داد. رضا دقتی از سال ۱۳۷۱ تا به امروز با مجله ی نامدار نشنال جئوگرافی همکاری می‌کند. نخستین گزارش رضا برای این مجله، در سال ۱۳۷۲ با عنوان «قاهره، قلب خروشان مصر» چاپ شد. او تا کنون بیش از ۱۰۰ کشور را زیر پوشش خود قرار داده است. گزارش‌های او بازگو کنندهٔ جنگها، انقلاب‌ها و رنجهای انسانهاست. شاید هیچ خبرنگاری در جهان به اندازه رضا در جنگها نبوده است. روز ۱۳ ماه می۲۰۰۵، وزارت خارجه فرانسه در نامه‌ای رسمی به پاس کارهای رضا دقتی، عکاس و خبرنگار ایرانی برای زنده کردن مطبوعات آزاد، یاری رسانی به آزادی بیان در جهان، مبارزه برای زنده کردن حق های کودکان و مبارزه در برابر خودکامگی، رئیس جمهور فرانسه او را به مقام شایستۀ شوالیه ملی، شناساند و مدال را به وی هدیه کرد. این مدال ملی، بالاترین نشان کشور فرانسه است و به کسانی پیشکش می‌شود که در راه انساندوستی کوشش کرده‌اند. رضا دقتی نخستین ایرانی است که به دریافت این نشان رسیده‌است. رضا دقتی همواره عکسبرداری را برای پیشبرد هدفهای انسان دوستانه و کوشش در برابر استبداد بکار گرفته است. وی در سال ۱۹۹۰، پس از شکست و بیرونروی ارتش روسیه از افغانستان، پخش کمکهای جامعه جهانی را از طرف سازمان ملل متحد پذیرفت و به‌دنبال این تجربه، بنیاد فرهنگی آیینه را در سال ۲۰۰۱ در کابل پایگزاری کرد. در «بنیاد فرهنگی آیینه» تاکنون صدها تن از دختران و پسران افغان در رشته‌های روزنامه نگاری، عکسبرداری، فیلم برداری وطراحی، زیر نظر اودر بالاترین میزان حرفه‌ای آموزش یافته و سپس به آفرینش کارهای ارزشمند در جایجای جهان پرداخته‌اند. رضا دقتی در ژانویهٔ ۲۰۱۰ در تالار تئاتر مرکزی لینکلن شهر نیویورک، جایزهٔ لسی که به اسکار عکسبرداری شناخته شده است را دریافت کرد. وی در همان سال موفق به دریافت جایزه ی
Infinity Award
ازمرکز بین المللی عکاسی برای کار او با عنوان «یکی بود یکی نبود، یک امپراتوری روسیه بود» در نیویورک شد.
