ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ
ΌΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΙΡΒΟΥ
Ο Kώστας Βίρβος για τον Μίμη Πλέσσα
Στην αυτοβιογραφία του ο Κώστας Βίρβος αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για τον Μίμη Πλέσσα: «Ο Μίμης Πλέσσας είναι ο πιο αξιόλογος άνθρωπος που γνώρισα στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού. Είναι κύριος. Κρατάει πάντα το λόγο του. Είναι πραγματικός φίλος, όταν βρεθείς σε δύσκολη στιγμή ο Μίμης θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να σε βοηθήσει. Δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια για να χαρακτηρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Τον θεωρώ σαν άνθρωπο ανώτερο, τέτοιον που σπάνια βρίσκεις.
Όλα αυτά που λέω δεν είναι κολακείες. Βγαίνουν αυθόρμητα από μέσα μου. Είναι απ’τους 3-4 φίλους που έχω αποκτήσει μες στο κύκλωμα που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ». (2)
12 «έντεχνα» λαϊκά τραγούδια με το χαρακτηριστικό ήχο της δεκαετίας του ’70. Αν και φαντάζομαι πως οι δημιουργοί θα περίμεναν για «σουξέ» του δίσκου το «Η γυναίκα που μου κέντησαν το χέρι», αυτό που ακούστηκε περισσότερο κι ακούγεται μέχρι σήμερα είναι η «Άγια Κυριακή». Είναι αξιοπερίεργο μάλιστα το πώς κατάφεραν και πέρασαν τους «σκοπέλους» της λογοκρισίας της εποχής στίχοι που μιλούσαν για «Κατοχή», «σκλαβιά», «παλικαριά» κλπ. Ο Μίμης Πλέσσας άλλωστε, ήταν από τους δημιουργούς που ταλαιπωρήθηκαν αρκετά εκείνη την εποχή από την «καλπάζουσα» λογοκρισία…
Ένα ακόμα τραγούδι που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, κυρίως όσον αφορά τη μελωδική γραμμή του, είναι το ομώνυμο. Έχω την αίσθηση πως ο συνθέτης, επηρεασμένος ίσως από την πρόσφατη επιτυχία που είχε το «Μοιρολόι» (σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη), που ακούστηκε από την ίδια ερμηνεύτρια στην ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο Αστραπόγιαννος» με τον Νίκο Κούρκουλο, έγραψε ένα τραγούδι στο ίδιο ύφος… Άλλωστε και το «Θάλασσα πικροθάλασσα» ένας λαϊκός θρήνος είναι, ένα παράπονο και μια παράκληση ταυτόχρονα, για τον ξενιτεμένο κύρη και τον γιο…
Μνήμες Κώστα Βίρβου
Έχουν ενδιαφέρον οι αφηγήσεις του λαϊκού στιχουργού σχετικά με τις λεπτομέρειες της δημιουργίας αυτού του δίσκου: “Για ένα μικρό διάστημα όταν έφυγα απ ’τη ΜΙΝΩΣ πήγα και στη ΛΥΡΑ. Εκεί έγραψα τη «Θάλασσα πικροθάλασσα» με τον Μίμη Πλέσσα και τραγουδιστές τον Πουλόπουλο, την Κουμιώτη και την Αμπάβη.
Ο Πατσιφάς, άλλος δαιμόνιος κι αυτός θεός σχωρέστον, μόλις διάβασε τους στίχους του άρεσαν πάρα πολύ, αλλά δεν ήθελε να τους δώσουμε στον Πλέσσα. «Δεν γίνεται» του λέω, «το έχω συμφωνήσει» μαζί του. Ο Πατσιφάς φοβήθηκε μήπως ο Πλέσσας τους πάει σε άλλη εταιρεία. Στέλνει λοιπόν τηλεγράφημα στη Μονεμβασιά που ήταν ο Μίμης: «ΘΑΛΑΣΣΑ, ΠΙΚΡΟΘΑΛΑΣΣΑ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΠ ΕΛΘΕ ΤΑΧΙΣΤΑ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟΠ ΠΑΤΣΙΦΑΣ». Ο Πλέσσας όμως δεν ήξερε καν ότι υπήρχε αυτό το έργο. Κι όταν του εξήγησα τι ακριβώς είχε γίνει έβαλε τα γέλια.
