Daha önce yükleyip sonra anlamsız bir gurura kapılıp sildiğim bu şiiri
sürekli gelen istekler dolayısıyla yeniden yayınlıyorum.

-Bu şiirin benim için en vurucu noktası,
''gözlerim biraz yorgun.
içinde bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler,
bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler…
bekleyişler anna.''
satırları.

Kemal Sayar bir yazısında şöyle diyor:
''Günümüzün aşkları görünmek istiyor. Kıyıda köşede gizlen­mek istemiyor, bilinmek, ilan edilmek, ses çıkarmak istiyor. Özlemek istemiyor âşık, hemen kavuşmak istiyor, sevdiğini her an kapsama alanında tutmak, hapsetmek, boğmak isti­yor. Aşk, beklemeye tahammül etmiyor.''
-Beklemek ne kadar zorlaşıyor, artık kimsenin beklemeye tahammülü yok. Bir an önce her şey olsun bitsin bir an önce kavuşalım ulaşmak istediğimiz şeye diyoruz. Çağımız hız çağı ya bu da hız çağı hastalığı işte. Gönle düşeni dile düşürüp ilan etmeye bayılıyoruz. ''Aşk sır ilen olur'' diyen Neşet Babayı duymuyoruz kulak kesilmiyoruz ona.
Bu hız çağında her şeyimiz bilinsin, her şeyimiz duyulsun istiyoruz.
Bir şeyleri beklemeye tahammülümüz yok, ulaşmak istediğimiz neyse ona bir an önce ulaşalım bir an önce varalım gitmek istediğimiz yere diyoruz. Aklıma şiirler geliyor beklemekle ilgili şairler diyorum ne güzel bekliyorlar.

Necip Fazıl sesleniyor bir taraftan:

Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar

-Sonra Ümit Yaşar Oğuzcan giriyor araya

Bir çocuk doğmayı bekler
Bir ağır hasta ölmeyi
Bitkiler yağmur ve güneşi
Yalnız bir kadın sevilmeyi
Ve düşün ki bir adam
İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi
Seni bekler
Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi...

Şiirler aklımı kurcalıyor bu sıralar ve anlıyorum ki beklemek, aşkın kanunudur.
*
*
#tarıktufan #anna #şiir
...

свернуть