Cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier
Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego
Stanisław Barańczak ŻEBY W KWESTII TEJ NOCY BYŁA PEŁNA JASNOŚĆ
Czyta Paweł Tołwiński
STANISŁAW BARAŃCZAK (1946–2014) – poeta, tłumacz, krytyk i teoretyk literatury, aktywista polityczny. Urodzony i wychowany w Poznaniu, związany z tamtejszym środowiskiem uniwersyteckim i artystycznym, debiutował w połowie lat 60-tych, uprawiając zarazem lirykę i literaturoznawstwo. Uznany za jednego z najwybitniejszych twórców Nowej Fali, tematycznie bliski był też ówczesnej sztuce „moralnego niepokoju” – wyrażając w swej poezji udrękę i niepokój życia w reżimie PRL (tomiki JA WIEM, ŻE TO NIESŁUSZNE, SZTUCZNE ODDYCHANIE, TRYPTYK Z BETONU, ZMĘCZENIA I ŚNIEGU). W latach 70‑tych związał się z powstającą opozycją demokratyczną, za co spotykały go liczne szykany (zwolnienie z uniwersytetu, zakaz druku). W 1981 roku przyjął profesurę Uniwersytetu im. Harvarda; odtąd do końca życia mieszkał w USA.
Ważną rolę w jego twórczości odegrały też tłumaczenia – zwłaszcza z j. angielskiego („poeci metafizyczni” XVII wieku, William Shakespeare) i rosyjskiego (Josif Brodski). Intensywnie uprawiał też zabawy literackie, odwołując się do anglosaskiej tradycji poezji żartobliwej i tworząc w języku polskim wiele udanych jej form i nowych gatunków. W jego późnej twórczości lirycznej dominuje ton egzystencjalny i metafizyczny, jawnie związany z postępującą chorobą.
Kultura MOŻE być dostępna dla każdego!
Od 2008 roku zespół Fundacja Kultury bez Barier stale udostępnia dzieła kultury, filmy i spektakle (w tym przedstawienia Teatru Narodowego) osobom niewidomym i Głuchym. Warto wspierać ich działania.
Wesprzyj kulturę dostępną razem z nami:
[ Ссылка ]
#kulturabezbarier #znamimożesz
